Peter Philips : Życiorys, Twórczość, Przypisy, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Peter Philips

Peter Philips
Peter Philips na sztychu Corneille’a Galle, 1623
Data i miejsce urodzenia	1560 lub 1561 Londyn (?)
Pochodzenie	angielskie
Data i miejsce śmierci	1628 Bruksela
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor, organista

Peter Philips, także Phillips, Phillipps; Petrus Philippus, Pietro Philippi, Pierre Philippe^[1] (ur. 1560 lub 1561 prawdopodobnie w Londynie, zm. 1628 w Brukseli^[1]^[2]) – angielski kompozytor i organista działający w Niderlandach Hiszpańskich.

Życiorys

Pochodził z rodziny katolickiej^[1]. W 1574 roku odnotowany jest jako chórzysta katedry św. Pawła w Londynie^[1]^[2]. Być może był uczniem Williama Byrda^[2]. W 1582 roku z powodu swojego katolicyzmu zmuszony do opuszczenia Anglii, przybył do Douai, skąd udał się do Rzymu, gdzie objął posadę organisty Collegio degli Inglesi^[1]^[2]. W 1585 roku został członkiem zespołu lorda Thomasa Pageta, z którym odbył podróże koncertowe po Europie^[1]^[2]. Po śmierci Pageta w 1590 roku osiadł w Antwerpii, gdzie uczył gry na wirginale^[1]^[2]. W 1593 roku odwiedził Amsterdam, gdzie mógł poznać Jana Pieterszoona Sweelincka^[1]^[2]. W czasie podróży powrotnej do Antwerpii zatrzymał się w Middelburgu, gdzie na skutek intrygi pewnego Anglika został oskarżony o spiskowanie przeciw królowej Elżbiecie I i spędził kilka miesięcy w więzieniu^[1]^[2]. W 1597 roku został przyjęty na służbę u namiestnika Niderlandów Hiszpańskich Albrechta Habsburga, jako jeden z organistów jego kapeli^[1]^[2]. W 1609 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Jako duchowny działał w Soignies, Tienen i Béthune^[1]^[2].

Twórczość

Twórczość Philipsa obejmuje madrygały i motety, a także kompozycje instrumentalne na instrumenty klawiszowe^[1]. W swoich kompozycjach łączył tradycje muzyki niderlandzkiej z przyniesionymi z ojczyzny tradycjami angielskimi^[2]. Początkowe motety Philipsa osadzone są jeszcze w tradycji renesansu, z techniką cantus firmus i ścisłymi regułami kontrapunktycznymi, w późniejszych operuje głosem solowym i basso continuo^[2]. Madrygały, będące polifonicznymi kompozycjami na 6 i 8 głosów, są bardziej zachowawcze^[2]. Utwory na instrument klawiszowy to opracowania popularnych chansons i madrygałów, jak również tańców^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2788–2789. ISBN 0-02-865529-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 94–95. ISBN 978-83-224-0837-7.