Piotr Wedeliciusz
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1483 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1543 |
| Profesor nauk medycznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1515 |
| Rektor Akademii Krakowskiej | |
| Okres spraw. | 1525–1526 |
| Poprzednik | Jakub z Ercieszowa |
| Następca | Jan Amicinus |
Piotr Wedeliciusz (ur. ok. 1483, zm. pomiędzy lipcem a październikiem 1543 w Krakowie) – doktor medycyny, nadworny lekarz królewski, rektor Akademii Krakowskiej, rajca miejski Krakowa.
Życiorys
Pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej Jana Quittemberga (Witimberga) spolonizowanego niemieckiego rzemieślnika zajmującego się tkactwem, który osiągnął godność burmistrza Obornik. W latach 20. Piotr i jego brat Jakub używali nazwiska Wedelicki i herbu szlacheckiego Wedel. W 1501 rozpoczął studia w Krakowie. W 1504 zdobył tytuł bakałarza, a w 1512 magistra sztuk wyzwolonych. W 1513 wyjechał do Włoch, gdzie na Uniwersytecie Bolońskim zdobył w 1515 tytuł doktora medycyny. Do Polski wrócił wkrótce po uzyskaniu doktoratu. Od 1521 jest wykładowcą medycyny na Akademii Krakowskiej, a w latach 1525-1526 dwukrotnie powierzano mu funkcję rektora uczelni. Od 1526 aż do śmierci Piotr był rajcą miejskim Krakowa, w 1528 z jego inicjatywy wybudowano w mieście dwa szpitale. Od 1536 również do śmierci, był lekarzem króla Zygmunta Starego i dzieci królewskich. Wiązało się to z wysoką pensją, co może oznaczać zadowolenie monarchy z usług swojego lekarza. Piotr zgromadził spory majątek, w skład którego wchodził folwark na Prądniku, kamienica na ul. Brackiej, połowa gospodarstwa w Krzeszowicach oraz inne nieruchomości. Był zapalonym bibliofilem, zgromadził bogaty księgozbiór, zachowany częściowo do dziś a składający się z ksiąg dotyczących medycyny i lecznictwa. Książki oznaczał swoim własnym ekslibrisem, powstałym w 1520, tłoczonym na skórzanych oprawach i będącym pierwszym ekslibrisem medycznym w Polsce.[1] Zmarł pomiędzy lipcem i październikiem 1543 roku na skutek epidemii dżumy, która według współczesnych źródeł miała zabrać w Krakowie nawet 12 tysięcy osób.
Był dwukrotnie żonaty, zmarł bezpotomnie. Po raz pierwszy przed rokiem 1525, a jego wybranką była Katarzyna, wdowa po Janie Langu, należącym do jednej z najznaczniejszych rodzin mieszczańskich Krakowa. Katarzyna zmarła w 1540, a wkrótce ożenił się z Otylią Żytówną, córką zamożnego krakowskiego kupca Mikołaja Żyto. Otylia zmarła prawdopodobnie w czasie tej samej zarazy co Piotr.
Przypisy
- ↑ Historia ekslibrisu
Bibliografia
- Błażej Cisowski Nadworny lekarz króla Zygmunta I Starego [w:] Tydzień Obornicki
- p
- d
- e
- ↑ a b c d e f g h i j k l Pełniący funkcję rektora w zastępstwie.
- ↑ Od 1805 do 1809 Uniwersytet połączony z Uniwersytetem Lwowskim i zgermanizowany, 1809 repolonizacja po włączeniu Krakowa do Księstwa Warszawskiego.
- ↑ W latach 1853–1860 rektorów nie wybierano, Uniwersytetem kierował mianowany przez rząd kurator.
- ↑ Sprawował obowiązki rektora Tajnego Uniwersytetu.
