Pochwa (anatomia)

Ten artykuł od 2014-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pochwa, wagina (łac. vagina) – końcowy odcinek żeńskiego układu rozrodczego różnych zwierząt. Pochwa otwiera się bezpośrednio na zewnątrz^[1][2], do kloaki lub do zatoki moczowo-płciowej^[2].

U nicieni pochwa dzieli się na dwa odcinki: vagina uterina i kutykularną vagina vera^[1]. U torbaczy każdy jajowód kończy się własną pochwą, które otwierają się do zatoki moczowo-płciowej, a powyżej ujścia łączą w zatokę pochwową (sinus vaginalis). U łożyskowców jajowody kończą się wspólną pochwą^[2]. U większości ssaków pochwa to mięśniowo-błoniasty, silnie rozciągliwy i elastyczny przewód, stanowiący połączenie między macicą, a przedsionkiem pochwy. Jest końcowym odcinkiem dróg rodnych u kobiet i samic ssaków; przedłużenie macicy; u dziewiczych kobiet i niektórych samic ujście pochwy osłania błona dziewicza. Najwęższa w swojej dolnej części stopniowo się rozszerza. Pochwa stanowi miejsce wprowadzenia nasienia, obejmując prącie w czasie kopulacji oraz drogę, którą wydostaje się płód podczas porodu, a także drogę odpływu krwi menstruacyjnej. Powstaje z połączenia części dystalnych przewodów przyśródnerczowych (przewodów Müllera).

Pochwa u człowieka

 Osobny artykuł: pochwa człowieka.

Pochwa u kobiety ma długość od 5 do 14 cm (zazwyczaj 6 do 8 cm). W części środkowej ma około 2 do 3 cm szerokości.

Przypisy

Zobacz hasło pochwa w Wikisłowniku