Potencja (filozofia)

Ten artykuł dotyczy filozofii. Zobacz też: inne znaczenia.

Potencja (gr. dýnamis, δύναμις; łac. potentia − zdolność, możność) - w filozofii Arystotelesa, obok pojęcia aktu (łac. actus), składnik każdego bytu. Każdy byt składa się z możności i aktu[1]. Możność jest elementem biernym, aktualizowanym (konkretyzowanym) przez akt. Analiza potencji i aktu zawarta jest w Księdze Θ Metafizyki

Możność jest podstawą zmiany (ruchu) i określa sposób w jaki zmiana jest możliwa. W myśli Arystotelesa materia jest czystą możnością. Dzięki formie, która ją aktualizuje, powstaje rzeczywisty przedmiot.

Pojęcie potencji zostało przejęte przez arystotelizm i metafizykę klasyczną. Było rozwijane szczególnie przez Tomasza z Akwinu, Plotyna, Dunsa Szkota i Franciszka Suareza[2].

Przypisy

  1. Krąpiec, s. 4.
  2. Krąpiec, s. 7.

Bibliografia

  • Mieczysław A. Krąpiec: Akt i możność. W: Powszechna Encyklopedia Filozofii. T. 1: A-B. Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, 2000. [dostęp 2014-03-10].
  • p
  • d
  • e
Ontologia
działy
  • metafizyka klasyczna
  • metafizyka krytyczna
  • teleologia
przedmioty
byt
istota
transcendencja
inne
odmiany bytów
inne pojęcia
presokratejskie
platonizmu
arystotelizmu
neoplatonizmu
inne antyczne
  • pneuma
średniowieczne
kartezjanizmu
inne nowożytne
inne
pytania
pierwsze zasady
poglądy
na istnienie świata
na liczbę
substancji podstawowych
na byty podstawowe
na hierarchię bytu
na przewidywalność
na umysł i świadomość
na wolną wolę
na powszechniki
na Boga
ateizm
deizm
teizm
odmiany
deizmu i teizmu
inne
odmiany
monizmu
materializm
immaterializm
naturalizm
Encyklopedia internetowa (pojęcie filozoficzne):
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 16831