Powstanie Kiereńskiego i Krasnowa

Powstanie Kiereńskiego i Krasnowa
rewolucja październikowa/wojna domowa w Rosji
Czas

26 października?/8 listopada 1917–
31 października?/13 listopada 1917

Miejsce

gubernia piotrogrodzka

Terytorium

RFSRR

Wynik

przegrana Kiereńskiego

Strony konfliktu
Lojaliści Kiereńskiego i ich sojusznicy Rada Komisarzy Ludowych (bolszewicy i ich sojusznicy)
Dowódcy
Aleksander Kiereński
Piotr Krasnow 		Paweł Baldien
Ignacy Gintowt-Dziewałtowski
Fiodor Raskolnikow
Siemion Roszal
Michaił Murawjow
Siły
Kozacy dońscy
(ok. 700 żołnierzy) 		marynarze bałtyccy
Czerwona Gwardia
~5000 żołnierzy
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
58°53′00″N 29°19′30″E/58,883333 29,325000

Powstanie Kiereńskiego i Krasnowa – powstanie antybolszewickie będące próbą odzyskania władzy przez Aleksandra Kiereńskiego po obaleniu Rządu Tymczasowego w Piotrogrodzie[1][2].

Po obaleniu Rządu Tymczasowego, Kiereński zbiegł z Piotrogrodu do Pskowa, gdzie rozpoczął zbieranie armii lojalnej wobec niego. Zebrawszy ok. 700 ludzi (w tym kadetów ze szkoły wojskowej junkrów, ok. 600 kawalerzystów, 12 dział oraz 1 samochód pancerny), na dowódcę swojej armii wyznaczył Piotra Krasnowa.

Oddziały Kiereńskiego z sukcesem zajęły Carskie Sioło, lecz następnego dnia zostały rozbite na Wzgórzach Pułkowskich. Klęska Kiereńskiego zmusiła go do emigracji najpierw do Francji, a potem do Stanów Zjednoczonych[3].

Przypisy

  1. ↑ "Контрреволюционный поход Керенского — Краснова на Петроград. Мятеж юнкеров в столице."
  2. ↑ "Керенского - Краснова мятеж 1917."
  3. ↑ Александр Федорович Керенский биография и аудиоинтервью общественного и политического деятеля, мемуариста [online], to-name.ru [dostęp 2017-12-03] .