Prawo wzajemności reszt kwadratowych

W części IV podręcznika Disquisitiones Arithmeticae opublikowanego w 1801 roku Gauss przedstawił dowód prawa wzajemności reszt kwadratowych[1].

Prawo wzajemności reszt kwadratowych – twierdzenie teorii liczb, które pozwala rozstrzygnąć, czy dana kongruencja stopnia 2 ma rozwiązanie. Prawo wzajemności reszt kwadratowych udowodnił Gauss, choć jego prawdziwość podejrzewali już Euler i Legendre.

Twierdzenie

Niech p {\displaystyle p} i q {\displaystyle q} będą dwiema różnymi, nieparzystymi liczbami pierwszymi. Wynika stąd natychmiast, że p {\displaystyle p} i q {\displaystyle q} przystają modulo 4 albo do 1, albo do 3 – jeśli choć jedna z tych liczb przystaje do 1 modulo 4, to kongruencja

x 2 p   ( m o d   q ) {\displaystyle x^{2}\equiv p\ (\mathrm {mod} \ q)}

ma rozwiązanie x {\displaystyle x} wtedy i tylko wtedy, gdy kongruencja

y 2 q   ( m o d   p ) {\displaystyle y^{2}\equiv q\ (\mathrm {mod} \ p)}

ma rozwiązanie y ; {\displaystyle y;} na ogół rozwiązania te będą różne. Jeśli natomiast obie liczby p {\displaystyle p} i q {\displaystyle q} przystają do 3 modulo 4, to kongruencja

x 2 p   ( m o d   q ) {\displaystyle x^{2}\equiv p\ (\mathrm {mod} \ q)}

ma rozwiązanie x {\displaystyle x} wtedy i tylko wtedy, gdy kongruencja

y 2 q   ( m o d   p ) {\displaystyle y^{2}\equiv q\ (\mathrm {mod} \ p)}

nie ma rozwiązania y . {\displaystyle y.}

Korzystając z symbolu Legendre’a,

( p q ) = 1 {\displaystyle \left({\tfrac {p}{q}}\right)=1} jeśli p {\displaystyle p} jest resztą kwadratową modulo q {\displaystyle q} i 1 {\displaystyle -1} w przeciwnym wypadku,

oba stwierdzenia można zapisać następująco[2]:

( p q ) ( q p ) = ( 1 ) ( p 1 ) ( q 1 ) 4 . {\displaystyle \left({\tfrac {p}{q}}\right)\left({\tfrac {q}{p}}\right)=(-1)^{\frac {(p-1)(q-1)}{4}}.}

Ponieważ ( p 1 ) ( q 1 ) 4 {\displaystyle {\tfrac {(p-1)(q-1)}{4}}} jest parzyste jeśli któraś z liczb p {\displaystyle p} lub q {\displaystyle q} przystaje do 1 modulo 4, i nieparzyste wtedy i tylko wtedy, gdy obie liczby p {\displaystyle p} i q {\displaystyle q} przystają do 3 modulo 4, ( p q ) ( q p ) {\displaystyle \left({\tfrac {p}{q}}\right)\left({\tfrac {q}{p}}\right)} jest równe 1 jeśli któraś z liczb p {\displaystyle p} lub q {\displaystyle q} przystaje do 1 modulo 4 i –1 jeśli obie liczby p {\displaystyle p} i q {\displaystyle q} przystają do 3 modulo 4.

Znanych jest co najmniej 246 różnych dowodów prawa wzajemności reszt kwadratowych[3].

Przypisy

  1. Carl FriedrichC.F. Gauss Carl FriedrichC.F., Disquisitiones Arithmeticae, „SpringerLink”, 1986, s. 92, DOI: 10.1007/978-1-4939-7560-0 [dostęp 2024-02-05]  (ang.).
  2. reszt kwadratowych prawo wzajemności, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-08] .
  3. Proofs of the Quadratic Reciprocity Law.
Encyklopedia internetowa (twierdzenie):
  • Britannica: topic/quadratic-reciprocity-law