Ray Casey
 | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 lutego 1900 |
| Data i miejsce śmierci | styczeń 1982 |
| Gra | leworęczny |
| Gra podwójna | |
| Wimbledon | F (1925) |
Raymond J. Casey (ur. 15 lutego 1900 w San Francisco, zm. 1986 w Palo Alto) – amerykański tenisista.
Kariera tenisowa
Studiował na University of California w Berkeley.
Wysoki, leworęczny, słynął z silnego serwisu, ale ograniczał udział w turniejach tenisowych do amerykańskiego Zachodniego Wybrzeża.
W 1925 roku wyjechał do Anglii i wziął udział w Wimbledonie, w parze z rodakiem Johnem Hennesseyem osiągając finał gry podwójnej. W decydującym meczu Amerykanie nie sprostali Jeanowi Borotrze i René Lacostowi przegrywając 4:6, 9:11, 6:4, 6:1, 3:6. Przed Wimbledonem Casey uczestniczył w turnieju w Eastbourne i zapisał się w historii tenisa najkrótszym setem turniejowym (6:0 z Brytyjczykiem J. D. Patrickiem Wheatleyem w 9 minut).
Latem 1925 roku Casey wystąpił także w mistrzostwach USA (obecnie US Open), w których przeszedł rundę, ale musiał wycofać się z rywalizacji z powodu zapalenia wyrostka robaczkowego.
W latach 50. i 60. był trenerem tenisowym w Santa Monica, opiekował się m.in. Bobem Lutzem.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra podwójna (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1925 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  John Hennessey |  Jean Borotra René Lacoste | 4:6, 9:11, 6:4, 6:1, 3:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Tennis Archives. tennisarchives.com. [dostęp 2013-08-20]. (ang.).
