Sławomir Miklaszewski
Pełne imię i nazwisko | Sławomir Andrzej Miklaszewski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 11 listopada 1874 |
Data i miejsce śmierci | 5 stycznia 1949 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | gleboznawca, wykładowca akademicki |
Tytuł naukowy | profesor |
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
Uczelnia | Politechnika Warszawska |
Stanowisko | kierownik Zakładu Gleboznawstwa |
Odznaczenia | |
Sławomir Andrzej Miklaszewski (ur. 11 listopada 1874 w Augustowie, zm. 5 stycznia 1949 w Iłży) – polski naukowiec, gleboznawca, profesor Politechniki Warszawskiej, twórca „polskiej szkoły gleboznawstwa“, encyklopedysta.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Jana Andrzeja (1834–1906) i Celiny Magdaleny z Brzozowskich (1846–1899)[1]. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim w 1899 r., gdzie studiował głównie chemię analityczną. Przez następne dwa lata piastował stanowisko starszego asystenta przy Katedrze Chemii Rolniczej w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 1901 r. organizował Pracownię Gleboznawczą przy warszawskim Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, której został później kierownikiem. W 1919 r. Pracownia została włączona do Politechniki Warszawskiej, gdzie, jako profesor, Miklaszewski pracował do końca życia.
Profesor Miklaszewski był aktywny na polu dydaktycznym, naukowym, organizacyjnym oraz publikacyjnym. Utworzył on zręby oryginalnej polskiej szkoły gleboznawczej, opisującej gleby jako twór zarówno warunków geologicznych, jak i hydro-klimatycznych. W tym duchu opracował „Zarys klasyfikacji prowizorycznej gleb Polski”. Do najważniejszych jego publikacji kartograficznych należą przeglądowa mapa gleb Królestwa Polskiego w skali 1: 500 000 (1907), pierwsza na świecie mapa gleboznawcza obejmująca tak znaczny obszar, a także mapa „Gleby Polski” (1927) i „Mapa gleb Litwy” (1924), obie w skali 1 : 500 000.
Sławomir Miklaszewski był światowej sławy naukowcem i wprowadził do międzynarodowej nomenklatury gleboznawczej polski termin „rędzina“ (rendzina), który jest używany do nazwania kamienistych gleb powstałych ze skał węglanowych.
Był również encyklopedystą, edytorem Praktycznej encyklopedii gospodarstwa wiejskiego. Napisał w ramach tego cyklu encyklopedycznego tom nr 27-30, Powstawanie i kształtowanie się gleby[2] .
Zmarł 5 stycznia 1949 r. w Iłży. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera J-5-24,25)[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[4]
Przypisy
- ↑ Sławomir Andrzej Miklaszewski [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ Miklaszewski 1922 ↓.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MIKLASZEWSCY i JASZOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-19] .
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu podniesienia rolnictwa”.
Bibliografia
- Stefan Biedrzycki: Powstawanie i kształtowanie się gleby. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Oświaty Rolniczej, Księgarnia Rolnicza, 1922.
- Joanna Radziewicz. Sławomir Miklaszewski – wybitny polski gleboznawca. „Rolniczy Magazyn Elektroniczny”, marzec 2008. Centralna Biblioteka Rolnicza im. Michała Oczapowskiego. ISSN 1734-3070. [dostęp 2018-09-02]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Publikacje Sławomira Miklaszewskiego w bibliotece Polona
- PWN: 3941164