Santanaraptor

Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Santanaraptor

Santanaraptor placidus
Kellner, 1999
Szkielet santanaraptora
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	dinozaury
Rząd	dinozaury gadziomiedniczne
Podrząd	teropody
Infrarząd	tetanury
(bez rangi)	celurozaury
Rodzaj	santanaraptor
Gatunek	Santanaraptor placidus

Santanaraptor (Santanaraptor placidus) – niewielki dinozaur z grupy celurozaurów (Coelurosauria). Santanaraptor placidus znaczy "rabuś Placido z Santany". Santana to nazwa formacji w której odnaleziono szczątki, Placido odnosi się do Placido Cidade Nuvensa, założyciela Muzeum w wiosce Santana do Cariri.

Żył w okresie wczesnej kredy (ok. 112-99 mln lat temu) na terenach Ameryki Południowej. Długość ciała ok. 1,3 m, wysokość ok. 50 cm, masa ok. 20 kg. Jego szczątki znaleziono w Brazylii.

Pozycja systematyczna

Autor opisu santanaraptora (Kellner) uznał, że jest on celurozaurem i to prawdopodobnie maniraptorokształtnym. Natomiast Mickey Mortimer stwierdził, że santanaraptor nie należał do Maniraptoriformes. Wykluczył też jego przynależność do Tyrannosauroidea i uznał, że santanaraptor należy do grupy bazalnych celurozaurów lub maniraptorów tworzonej przez kompsognaty, Celura, Ornitolesta, Scypionyksa, Nedkolbertię, Nkwebazaura, Gazozaura, ornitomimozaury.

Materiał kopalny i budowa

Dotychczas odnaleziono jedynie holotyp (MN 4802-V), czyli: trzy kręgi ogonowe, szewrony, kości kulszowe, udowe (mierzące 13 cm), kość piszczelową i strzałkową, kości stopy oraz odciśnięte miękkie części ciała - mięśnie i naskórek. Nie zachowały się żadne odciski piór ani łusek. Naskórek był bardzo cienki (~0.04 mm) i ukształtowany w nieregularne czworokąty oddzielone głębokimi żłobieniami. Na kościach wciąż są widoczne kanały po naczyniach krwionośnych i komórki kostne. Dostrzec też można (w powiększeniu) struktury, które mogą być mineralizacjami wypełniającymi naczynia włośniczkowe kości lub zastępującymi naczynia krwionośne.