Siarczan radu
| |||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | RaSO4 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 322,06 g/mol | ||||||||||||||||
Wygląd | białe kryształy | ||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||
Numer CAS | 7446-16-4 | ||||||||||||||||
PubChem | 6365199 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||
Inne kationy | MgSO | ||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Siarczan radu, RaSO
4 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy siarczanów, sól radu i kwasu siarkowego.
Otrzymywanie
Można go otrzymać przez wytrącenie z roztworu dowolnej rozpuszczalnej soli radu za pomocą rozcieńczonego kwasu siarkowego[2] lub rozpuszczalnego siarczanu, np. [4]:
- RaCl
2 + Na
2SO
4 → 2NaCl + RaSO
4↓
Tak uzyskany precypitat suszy się poprzez ogrzewanie w suchym powietrzu w temperaturze 300 °C[2].
Inną metodą jego otrzymywania jest kilkukrotne odparowanie do sucha mieszaniny bromku radu z czystym kwasem siarkowym[1].
Właściwości
Tworzy białe kryształy[3]. Jest bardzo słabo rozpuszczalny w wodzie (2,1 mg/l), najsłabiej spośród wszystkich siarczanów metali z grupy 2, około 100 razy słabiej niż siarczanu baru[1][2]. Jest dzięki temu mniej szkodliwy od innych związków radu[2]. Rozpuszcza się w stężonym H
2SO
4, przy czym znaczący wzrost rozpuszczalności – od kilku mg/l do >80 mg/l – następuje w zakresie stężeń 65–70%[1].
W wyniku spalenia z reduktorami, takimi jak węglik wapnia, wodorek wapnia lub węgiel, przekształca się w siarczek radu, RaS[2].
Zastosowanie
Stosowany jest jako standard promieniowania radu[2].
Przypisy
- ↑ a b c d S.C.S.C. Lind S.C.S.C., J.E.J.E. Underwood J.E.J.E., C.F.C.F. Whittemore C.F.C.F., The solubility of pure radium sulfate, „Journal of the American Chemical Society”, 40 (3), 1918, s. 465–472, DOI: 10.1021/ja02236a001 (ang.).
- ↑ a b c d e f g H.W.H.W. Kirby H.W.H.W., Murrell L.M.L. Salutsky Murrell L.M.L., The Radiochemistry of Radium, National Academy of Sciences – National Research Council, 1964, s. 12–14 [dostęp 2019-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-26] .
- ↑ a b Dale L.D.L. Perry Dale L.D.L., Sidney L.S.L. Phillips Sidney L.S.L., Handbook of Inorganic Compounds, CRC Press, 1995, s. 326–327, ISBN 978-0-8493-8671-8 [dostęp 2019-09-20] (ang.).
- ↑ Radium, [w:] Gmelins Handbuch der Anorganischen Chemie, wyd. 8, Berlin: Verlag Chemie, 1927, s. 61–62 .