Sobór Narodzenia Pańskiego w Tyraspolu

Sobór Narodzenia Pańskiego
Catedrala Nașterea Domnului
sobór katedralny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Naddniestrze
 Mołdawia

Miejscowość

Tyraspol

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Mołdawski Kościół Prawosławny

Eparchia

tyraspolska i dubosarska

Wezwanie

Narodzenia Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

25 grudnia/7 stycznia

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne ikony

Tyraspolska Ikona Matki Bożej „Poszukiwanie Zaginionych”

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1998

Data zakończenia budowy

2000

Data poświęcenia

2000

Aktualne przeznaczenie

czynna świątynia prawosławna

Dane świątyni
Styl

ruski

Architekt

Piotr Jabłonski

Świątynia
• materiał bud.


• cegła

Kopuła
• liczba kopuł


5

Liczba ikonostasów

2

Ołtarz
• liczba ołtarzy
• wezwania ołtarzy bocznych


2
św. Włodzimierza

Położenie na mapie Naddniestrza
Mapa konturowa Naddniestrza, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Sobór Narodzenia Pańskiego”
Położenie na mapie Mołdawii
Mapa konturowa Mołdawii, po prawej znajduje się punkt z opisem „Sobór Narodzenia Pańskiego”
Ziemia46°50′20,2″N 29°36′51,4″E/46,838944 29,614278
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Ikonostas

Sobór Narodzenia Pańskiego – prawosławny sobór w Tyraspolu, katedra eparchii tyraspolskiej i dubosarskiej Mołdawskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia

Budowę soboru rozpoczęto w 1998[1]. Wznoszenie świątyni finansował holding „Sheriff”, największa prywatna firma w Naddniestrzu, dominująca również w życiu politycznym nieuznawanej republiki[2]. Pierwszą Świętą Liturgię w niedokończonym budynku odprawiono w sierpniu 1999[3]. Kolejne nabożeństwa w budowanym soborze odbywały się w dni świąteczne[3]. Uroczystego poświęcenia gotowej świątyni dokonał 16 stycznia 2000 metropolita kiszyniowski i całej Mołdawii Włodzimierz w asyście biskupów tyraspolskiego i dubosarskiego Justyniana, kagulskiego i komrackiego Anatola oraz jedinieckiego i briczańskiego Dorymedonta[3]. Na uroczystości obecny był Igor Smirnow, prezydent Naddniestrza[1]. Od początku funkcjonowania sobór był katedrą erygowanej w 1995 eparchii tyraspolskiej i dubosarskiej. W sąsiedztwie budynku wzniesiono rezydencję biskupią i siedzibę zarządu eparchii[4]. Świątynia usytuowana jest w miejscu, gdzie w latach 1945–1952 w tymczasowym budynku[3] znajdował się sobór św. Mikołaja[1]. Bezpośrednio przed rozpoczęciem budowy, na początku lat 90. XX wieku, na miejscu budowy soboru funkcjonowała natomiast domowa cerkiew parafialna św. Włodzimierza[3].

W sąsiadującym z soborem domu znajduje się kaplica-baptysterium Trójcy Świętej oraz biblioteka[1]. Autorem projektu kompleksu budowli jest Piotr Jabłonski, który zaprojektował obiekt sakralny w stylu nawiązującym do architektury staroruskiej, zaś rezydencję biskupią i siedzibę eparchii wzorował na XVII-wiecznym budownictwie rosyjskim[1].

Szczególnym kultem w świątyni otaczana jest Tyraspolska Ikona Matki Bożej „Poszukiwanie Zaginionych”[5]. Sobór posiada dwa ołtarze – główny Narodzenia Pańskiego oraz boczny św. Włodzimierza, nawiązujący do cerkwi działającej dawniej na miejscu cerkwi[3].

8 września 2013 sobór odwiedził patriarcha moskiewski i całej Rusi Cyryl[5].

Sobór uważany jest za jeden z symboli nieuznawanej państwowości naddniestrzańskiej[2][6]. Widok świątyni pojawia się na jednym z banknotów – rubli naddniestrzańskich[6].

Przypisy

  1. a b c d e О соборе — Кафедральный собор Рождества Христова, г. Тирасполь. sobor-tiraspol.com. [dostęp 2015-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-22)].
  2. a b J. Solak, Mołdawia: republika na trzy pęknięta. Historyczno-społeczny, militarny i geopolityczny wymiar „zamrożonego konfliktu” o Naddniestrze, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2014, ISBN 978-83-7780-997-6, s. 71.
  3. a b c d e f Свеча поставленная пред Господом. Новости Приднестровья:: ИА «Тирас». [dostęp 2015-11-12].
  4. ИСТОРИЯ. www.diocese-tiras.org. [dostęp 2015-11-12].
  5. a b Патриарх Московский и всея Руси Кирилл: «Осуществилось желание моего сердца – посетить приднестровскую землю». Официальный сайт Президента ПМР. [dostęp 2015-11-12].
  6. a b P. Oleksy, Wspólnota z przypadku. Studium tożsamości mieszkańców Naddniestrza, Instytut Kultury Europejskiej, Gniezno 2016, s. 55 i 57.