Stała gazowa

Stała gazowa, uniwersalna stała gazowa, molowa stała gazowa, stała Clapeyrona[1] (symbol R[2]) – stała fizyczna równa pracy wykonanej przez 1 mol gazu doskonałego podgrzewanego o 1 kelwin (stopień Celsjusza) podczas przemiany izobarycznej. Jej wartość to 8,31446261815324 J·mol−1·K−1.

Uniwersalna stała gazowa jest stałym współczynnikiem w równaniu stanu gazu doskonałego:

p = n R T V , {\displaystyle p={\frac {nRT}{V}},}

gdzie:

p {\displaystyle p} – ciśnienie gazu (w Pa),
T {\displaystyle T} – temperatura gazu (w K),
V {\displaystyle V} objętość zajmowana przez gaz podlegający przemianie (w m³),
n {\displaystyle n} – liczba moli gazu podlegającego przemianie.
p V = n R T {\displaystyle pV=nRT\quad {}} z czego wynika R = p V n T = N A k B , {\displaystyle {}\quad R={\frac {pV}{nT}}=N_{\mathrm {A} }k_{\mathrm {B} },}

gdzie[3]:

N A {\displaystyle N_{\mathrm {A} }} stała Avogadra = 6,022 140 76×1023 mol−1,
k B {\displaystyle k_{\mathrm {B} }} stała Boltzmanna = 1,380 649×10−23 J· K−1.

Wartość uniwersalnej stałej gazowej nie zależy od rodzaju gazu. Po redefinicji jednostek SI, w tym stałej Boltzmanna i stałej Avogadra[3], od 20 maja 2019 jej wartość wynosi dokładnie[a]:

R = 8,314 46261815324   J m o l K . {\displaystyle R=8{,}31446261815324\ \mathrm {\frac {J}{mol\cdot K}} .}

Dla gazu doskonałego, uniwersalna stała gazowa jest równa różnicy ciepła właściwego molowego przy stałej objętości oraz przy stałym ciśnieniu:

R = C p C v . {\displaystyle R=C_{p}-C_{v}.}

Pomiar stałej gazowej

W roku 2006 dokonano pomiaru R {\displaystyle R} poprzez pomiar prędkości dźwięku c a ( p , T ) {\displaystyle c_{a}(p,T)} w argonie w temperaturze T {\displaystyle T} punktu potrójnego wody (użytego do zdefiniowania kelwina) przy różnych ciśnieniach p , {\displaystyle p,} i ekstrapolacji do granicy ciśnienia zerowego c a ( 0 , T ) . {\displaystyle c_{a}(0,T).} Wartość R {\displaystyle R} jest otrzymana wtedy z zależności[2]:

c a 2 ( 0 , T ) = ϰ 0 R T μ , {\displaystyle c_{\mathrm {a} }^{2}(0,T)={\frac {\varkappa _{0}RT}{\mu }},}

gdzie:

ϰ 0 {\displaystyle \varkappa _{0}} wykładnik adiabaty,
T {\displaystyle T} – temperatura,
μ {\displaystyle \mu } – masa molowa argonu.

Indywidualna stała gazowa

Indywidualna stała gazowa (oznaczana symbolem r) – stała fizyczna równa pracy wykonanej przez 1 kg gazu podgrzewanego o 1 kelwin (stopień Celsjusza) podczas przemiany izobarycznej.

Również indywidualna stała gazowa jest stałym współczynnikiem w równaniu stanu gazu doskonałego:

p = r T v , {\displaystyle p={\frac {rT}{v}},}

gdzie:

p {\displaystyle p} – ciśnienie gazu (w Pa),
T {\displaystyle T} – temperatura gazu (w K),
v {\displaystyle v} objętość właściwa gazu podlegającego przemianie (w m³/kg).

Indywidualna stała gazowa jest równa różnicy między ciepłem właściwym przy stałej objętości a ciepłem właściwym przy stałym ciśnieniu:

r = c p c v . {\displaystyle r=c_{p}-c_{v}.}

Wartość indywidualnej stałej gazowej jest zależna wyłącznie od masy molowej gazu i można ją wyliczyć z zależności:

r = R M , {\displaystyle r={\frac {R}{M}},}

gdzie:

M {\displaystyle M} – masa molowa gazu (w kg/mol).

Np. dla powietrza r = 287,05 J/(kg·K) (przyjmując średnią masę molową powietrza 0,0289647 kg/mol i R = 8,3144598 J/(mol·K))[4].

Stała gazowa wyrażona w innych jednostkach

W zależności od potrzeb, stała gazowa może być wyrażona w różnych jednostkach[5]:

Wartość stałej R Jednostka
Jednostki SI
8,31446 26181 5324 JK−1mol−1
8,31446 26181 5324 m3PaK−1mol−1
8,31446 26181 5324 kg⋅m2s−2K−1mol−1
Inne używane jednostki
83,14462 61815 324

dm3hPaK-1mol-1

8314,46261 81532 4 LPaK−1mol−1
8,31446 26181 5324 LkPaK−1mol−1
0,08314 46261 81532 4 L⋅bar⋅K−1mol−1
1,98720 42586 4083 calK−1mol−1

Zobacz też

Uwagi

  1. R = 848 kgfm/k (mol·K) w układzie ciężarowym.

Przypisy

  1. gazowa stała, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-20] .
  2. a b Peter J.P.J. Mohr Peter J.P.J., Barry N.B.N. Taylor Barry N.B.N., David B.D.B. Newell David B.D.B., CODATA recommended values of the fundamental physical constants: 2006, „Reviews of Modern Physics”, 80 (2), 2008, s. 633–730, DOI: 10.1103/RevModPhys.80.633  (ang.).
  3. a b Redefinicja SI, Warszawa: Główny Urząd Miar, 2018, s. 18 [dostęp 2020-11-16] .
  4. The Individual and Universal Gas Constants. The Engineering ToolBox. [dostęp 2016-05-29].
  5. The NIST Reference on Constants, Units, and Uncertainty [online] .

Bibliografia

  • E. Kalinowski: Termodynamika. Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1994.
  • J. Szargut: Termodynamika techniczna. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 2000.
  • E. Tuliszka: Termodynamika techniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1980.
  • S. Wiśniewski: Termodynamika techniczna. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2005.