Tetratlenek triołowiu

Tetratlenek triołowiu
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.

tetratlenek triołowiu, tlenek diołowiu(II) ołowiu(IV), tlenek diołowiu(2+) ołowiu(4+)

Inne nazwy i oznaczenia
Stocka

tlenek diołowiu(II) ołowiu(IV)

inne

tlenek ołowiu(II,IV), tlenek ołowiu(II,II,IV)[1], minia ołowiowa, dawniej: tlenek ołowiawo-ołowiowy

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Pb3O4

Inne wzory

2PbO·PbO2

Masa molowa

685,60 g/mol

Wygląd

czerwone kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

1314-41-6

PubChem

22833428

Właściwości
Gęstość
8,92 g/cm³[1]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
nierozpuszczalny[1]
w innych rozpuszczalnikach
gorący kwas solny; nierozpuszczalny w etanolu[1]
Temperatura topnienia

830 °C[1]

Budowa
Układ krystalograficzny

tetragonalny[1]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-06-16]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2]
Wykrzyknik Zagrożenie dla zdrowia Środowisko
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H302, H332, H360Df, H373, H410

Zwroty P

P260, P281, P304+P340, P405, P501[4]

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2]
Toksyczny Groźny dla środowiska
Toksyczny
(T) 		Groźny dla
środowiska
(N)
Zwroty R

R20/22, R33, R50/53, R61, R62

Zwroty S

S45, S53, S60, S61

NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła[5]
0
2
2
OX
Temperatura zapłonu

niepalny[3]

Dawka śmiertelna

LD50 630 mg/kg (szczur, dootrzewnowo)[3]

Podobne związki
Podobne związki

PbO, PbO2

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Tetratlenek triołowiu (nazwa Stocka: tlenek diołowiu(II) ołowiu(IV), minia ołowiowa), Pb3O4 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków mieszanych, w którym ołów występuje na II i IV stopniu utlenienia. Minia występuje zwykle jako pomarańczowoczerwony proszek o dużej gęstości (około 9 g/cm³). Nazwa minia pochodzi od rzeki Miño w Hiszpanii, gdzie znajdowały się pierwsze eksploatowane złoża minii. W sieci krystalicznej minii stwierdzono obecność oktaedrów PbIVO6 oraz nieregularnych piramid PbIIO4[6].

Minia stosowana jest jako pigment rdzo-ochronny (antykorozyjny) w farbach podkładowych. Zabezpiecza żelazo przed korozją utleniając je powierzchniowo z wytworzeniem cienkiej warstwy tlenków żelaza (pasywacja). Używana jest również w hutnictwie szkła i do wytwarzania kitów. Jak każdy związek ołowiu jest trująca.

Pb3O4 można otrzymać przez utlenienie tlenku ołowiu (PbO, zwanego glejtą ołowiową) lub ołowiu metalicznego.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-71, ISBN 978-1-4200-9084-0  (ang.).
  2. ↑ a b związki ołowiu z wyjątkiem wymienionych w innych miejscach niniejszego załącznika, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07]  (ang.).
  3. ↑ a b Tlenek ołowiu (nr 577847) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2012-06-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. ↑ Lead(II,IV) oxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 1240 [dostęp 2012-06-16]  (niem. • ang.).
  5. ↑ Tetratlenek triołowiu (nr 577847) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2012-06-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. ↑ Robert E. Dinnebier, Stefan Carlson, Michael Hanfland, Martin Jansen. Bulk moduli and high-pressure crystal structures of minium, Pb3O4, determined by X-ray powder diffraction. „American Mineralogist”. 88 (7), s. 996–1002, 2003. (ang.). 
Encyklopedia internetowa (rodzaj indywiduum chemicznego):