Vasco Pratolini
 Vasco Pratolini (1959) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 19 października 1913 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 stycznia 1991 | ||
| Zawód | pisarz, scenarzysta | ||
| |||
Vasco Pratolini (ur. 19 października 1913 we Florencji, zm. 12 stycznia 1991 w Rzymie) – włoski pisarz i scenarzysta filmowy.
Był jednym z głównych przedstawicieli neorealizmu. Ważnym impulsem do rozwoju jego twórczości było spotkanie z pisarzem Eliem Vittorini[1]. Zasłynął jako autor powieści, których akcja toczy się w robotniczych dzielnicach Florencji (m.in. Ulica ubogich kochanków z 1947 oraz Dziewczęta z Sanfrediano z 1953). Był też autorem trylogii Una storia italiana (Historia włoska, 1955-1966) ukazującej historię włoskiego ruchu robotniczego, składającej się z utworów Metello (1955), Lo scialo (1960) i Allegoria e derisione (1966)[2]. Ponadto pisał sztuki sceniczne, wiersze i scenariusze filmowe. Był aktywny również na polu przekładu literackiego[3].
Przypisy
- ↑ Vasco Pratolini | Family Chronicle, Author | Italica Press [online], www.italicapress.com [dostęp 2017-11-15] .
- ↑ Vasco Pratolini, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-09-05] (ang.).
- ↑ Vasco Pratolini « And Other Stories Publishing [online], www.andotherstories.org [dostęp 2017-11-15] (ang.).
Bibliografia
- Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny, wyd. PWN, 1999
Kontrola autorytatywna (osoba):
- ISNI: 0000000121252029
- VIAF: 27090398
- ULAN: 500341779
- LCCN: n79021110
- GND: 118793233
- LIBRIS: gdsvx5905kdh0vs
- BnF: 120795055
- SUDOC: 029098696
- SBN: CFIV041377
- NKC: xx0004441
- BNE: XX1076599
- NTA: 068780710
- BIBSYS: 90113214
- CiNii: DA01064530
- Open Library: OL278466A
- PLWABN: 9810582052405606
- NUKAT: n2002035101
- J9U: 987007266884905171
- ΕΒΕ: 63830
- PWN: 3961780
- Britannica: biography/Vasco-Pratolini
- Treccani: vasco-pratolini
- Universalis: vasco-pratolini
- NE.se: vasco-pratolini
- SNL: Vasco_Pratolini
- Catalana: 0052591
- DSDE: Vasco_Pratolini
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 49974
