Władysław Popiel

Władysław Marian Popiel-Sulima
Ilustracja
Władysław Popiel (1933)
major pilot major pilot
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1891
Zbydniów

Data i miejsce śmierci

9 czerwca 1958
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Armia Wielkopolska
Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

13 pułk piechoty
13 pułk piechoty
1 eskadra wielkopolska
1 eskadra krakowska
2 pułk lotniczy
11 eskadra liniowa
1 pułk lotniczy
12 eskadra liniowa

Stanowiska

komendant bazy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Polowa Odznaka Obserwatora
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Lotniczy (trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Oficer Orderu Korony Rumunii
Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Marian Antoni Popiel-Sulima (ur. 24 marca 1891 w Zbydniowie, zm. 9 czerwca 1958 w Londynie) – major obserwator inżynier Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Antoniego i Bronisławy z d. Suchorzewskiej[1]. Ukończył studia na Wydziale Rolnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego[2]. Po wybuchu I wojny światowej w 1915 roku został powołany do odbycia służby w armii Austro-Węgier[2]. Ukończył szkołę oficerską w Opawie i otrzymał przydział do 13 pułku piechoty. W jego składzie brał udział w walkach froncie wschodnim i włoskim[3].

W listopadzie 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 13 pułku piechoty. 30 listopada został przeniesiony do 1 eskadry krakowskiej, gdzie służył jako obserwator. W jej składzie brał udział w wojnie polsko–bolszewickiej[2][3]. W lipcu 1920 roku, podczas odwrotu Wojska Polskiego na południowym odcinku frontu, wyróżnił się współpracując z 6. Armią. Nawiązywał łączność z odciętymi oddziałami, przeprowadzał też rozpoznanie i informował polskie oddziały o ruchach nieprzyjaciela czym ułatwiał im odwrót[4].

W połowie sierpnia 1920 roku, podczas obrony Lwowa, wykonał wiele lotów szturmowych na zwalczanie kawalerii Armii Czerwonej i nawiązanie łączności z odciętymi jednostkami Wojska Polskiego[5].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. Od 9 kwietnia 1921 roku pełnił funkcję oficera technicznego w III ruchomym parku lotniczym[6], 21 listopada 1921 roku otrzymał przydział do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Toruniu[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk lotniczy w Krakowie[7]. 31 marca 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[8]. W listopadzie 1926 roku otrzymał przydział do 11 eskadry liniowej 1 pułku lotniczego[3]. W sierpniu 1927 roku, w załodze z Franciszkiem Żwirko, zajął 2. miejsce w I Locie Małej Ententy i Polski[2][9]. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa z równoczesnym przydziałem do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa[10]. 21 marca 1928 roku został przeniesiony do Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[11]. Następnie 5 lutego 1929 roku został przeniesiony do 5 pułku lotniczego w Lidzie[2]. 12 marca 1933 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[12]. W grudniu 1934 roku powrócił do 2 pułku lotniczego, w którym objął stanowisko dowódcy oddziału portowego[13]. W 1937 roku, po utworzeniu korpusu oficerów lotnictwa, został zaliczony do grupy technicznej[14]. W 1939 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta bazy lotniczej 3 pułku lotniczego w Poznaniu[15]. W sierpniu 1939 roku, w czasie mobilizacji, został komendantem Bazy Lotniczej nr 2[16].

Po zakończeniu kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy P-1120[17].

Zmarł 9 czerwca 1958 roku. Pochowany w Londynie[18].

Ordery i odznaczenia[19]

Przypisy

  1. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. ↑ a b c d e f Kolekcja VM ↓, s. 4.
  3. ↑ a b c Popiel – Sulima Władysław mjr obs. inż.. bequickorbedead.com. [dostęp 2020-02-16]. (pol.).
  4. ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 158.
  5. ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 162,176.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 354, 827.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 248.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 176.
  9. ↑ Żwirko Franciszek. infolotnicze.pl. [dostęp 2020-02-16]. (pol.).
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 307.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 541, 550.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 47.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 265.
  14. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 224.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 781.
  16. ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 151.
  17. ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 464.
  18. ↑ a b Popiel-Sulima Władysław Marian [online], Lista Krzystka - Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii 1940-1947, 1 marca 2014 [dostęp 2022-02-19]  (pol.).
  19. ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 245,250,261.
  20. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 3.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 541.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 368.

Bibliografia

  • Popiel Władysław Marjan Antoni. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.18-1161 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-05].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  • Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). Początki, organizacja, personel i sprzęt. T. I. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
  • Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). Walka i demobilizacja. T. II. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.