Włodzimierz Czerkawski

Ten artykuł dotyczy polskiego ekonomisty. Zobacz też: Władimir Czerkaskij.

Włodzimierz Aleksander Czerkawski

Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1866 Bursztyn
Data i miejsce śmierci	18 grudnia 1913 Kraków
profesor nauk ekonomicznych
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1890
Habilitacja	1893
Profesura	1906
Polska Akademia Umiejętności
Status	członek
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Okres zatrudn.	1890-1913
dziekan Wydziału Prawa

Włodzimierz Aleksander Czerkawski (ur. 17 lutego 1866 w Bursztynie, zm. 18 grudnia 1913^[1] w Krakowie) – polski ekonomista, statystyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej, był synem Józefa i Joanny z Ritterów. Ukończył gimnazjum w Rzeszowie (1885), następnie studiował ekonomię na Uniwersytecie Lwowskim (1885-1886) i Jagiellońskim (1886-1889). W 1890 obronił doktorat praw na UJ, uzupełniał studia na uniwersytetach w Berlinie i Paryżu (1891-1892). W 1893 przedstawił na UJ pracę habilitacyjną Teorya czystego dochodu z ziemi i został zatrudniony na uczelni jako docent w Katedrze Ekonomii Politycznej i Statystyki; w 1897 mianowany profesorem nadzwyczajnym, objął kierownictwo Katedry (które pełnił do końca życia). W 1906 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego, w roku akademickim 1909/1910 był dziekanem Wydziału Prawa. W 1910 został wybrany na członka Akademii Umiejętności, pracował nad powołaniem Komisji Statystycznej AU w Krakowie. Z Michałem Rostworowskim założył katolicką partię ludową. Do grona jego uczniów zaliczali się Adam Alojzy Krzyżanowski, Roman Rybarski, Edward Strasburger, Edward Taylor. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[2].

Charakterystyka twórczości

Zajmował się ekonomią polityczną, statystyką, polityką agrarną, skarbowością, demografią, socjologią. Dokonał reformy pojęcia potrzeb ekonomii, dzieląc je na ogólne i klasowe.

W pracy Polityka ekonomiczna (1905, z Józefem Milewskim) dał syntetyczne opracowanie zagadnień dobrobytu, komunikacji, ubezpieczeń, polityki przemysłowej i kwestii robotniczej w aspekcie ekonomii; szczególnie wiele uwagi poświęcił problemowi dobrobytu. Wykazał, że wielka własność podnosi z jednej strony bogactwo narodowe, ale jednocześnie przyczynia się do pogorszenia sytuacji klasy robotniczej.

Interesował się problemem wynaradawiania Polaków na emigracji w USA, Niemczech, Wielkiej Brytanii i Brazylii; jako przyczynę tego zjawiska podawał brak jednostek wykształconych, brak wpływu na sprawy polityczne i brak własnych organizacji.

Najważniejsze publikacje

• Ruch społeczny a socjalizm (1891)
• Statystyka parcelacyi w Austrii (1891)
• O znaczeniu większych gospodarstw w ekonomii społecznej (1896)
• Wielkie gospodarstwa – ich istota i znaczenie (1896)
• Naczelne zasady organizacji gospodarstwa społecznego (1898)
• Rezultaty podatku osobisto-dochodowego w Austrii w roku 1898 (1900)
• Badania nad ilością Polaków i o ich ugrupowaniu w krajach zagranicznych (1902)
• Ludność Galicji Wschodniej według wyznania i narodowości (1903)
• Polityka ekonomiczna (1905, 2 tomy, z J. Milewskim)^[3][4]
• Drożyzna (1912)

Przypisy

Bibliografia

• Adam Krzyżanowski Włodzimierz Czerkawski [w:] Polski Słownik Biograficzny tom IV wyd. 1938 s. 335-336.
• Edward Strasburger Śp. Włodzimierz Czerkawski
• Przemysław M. Żukowski Włodzimierz Aleksander Czerkawski [w:] "Profesorowie Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego 1760-2012" tom II wyd. 2014 s. 69-70 ISBN 978-83-233-3663-1.
• Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983.

Linki zewnętrzne

• Publikacje Włodzimierza Czerkawskiego w bibliotece Polona