Zaburzenia somatoformiczne

Zaburzenia somatoformiczne – forma zaburzeń nerwicowych. Dotknięte nimi osoby odczuwają objawy sugerujące istnienie problemów somatycznych przy braku organicznych lub czynnościowych podstaw uzasadniających występowanie takich problemów^[1].

Cechy charakterystyczne zaburzeń somatoformicznych

• upośledzenie czynności fizycznych
• brak zmian biologicznych, które by wyjaśniały owo upośledzenie czynności fizycznych
• zaistniałe objawy mają przyczyny psychogenne

Zaburzenia somatoformiczne według DSM-IV

• zaburzenia somatyzacyjne – różne dolegliwości fizyczne np. zaparcia, bezsenność, bóle stawów itd. (ważne jest wykluczenie przyczyn biologicznych – gdy dokładne badania medyczne nie stwierdzają podłoża somatycznego, wskazuje to na podłoże psychiczne)^[2]

• hipochondria – przesadne zaabsorbowanie stanem swojego zdrowia, odczuwanie niepotwierdzonych przedmiotowo (badania medyczne) dolegliwości (dalsza droga badań medycznych wskazuje na konieczność konsultacji psychiatrycznej i psychologicznej)^[3]

• zaburzenia bólowe (psychalgia) – psychogenny ból w kilku lub jednej części ciała

• zaburzenia konwersyjne^[4] – występowanie objawów (np. drżenie kończyn) lub deficytów somatycznych (np. zniesienie czucia w danym obszarze ciała) w obrębie czynności ruchowych lub czuciowych będących wynikiem czynników psychicznych (nie ma biologicznych przyczyn dolegliwości)

• dysformiczne zaburzenia ciała – zaabsorbowanie wyimaginowanym defektem wyglądu

Diagnoza różnicowa

• zaburzenia dysocjacyjne (dla ICD-10)
• stereotypie ruchowe
• dyslalia
• seplenienie
• obgryzanie paznokci
• dysfunkcja seksualna nie spowodowana zaburzeniem organicznym lub chorobą somatyczną
• tiki w dzieciństwie i okresie młodzieńczym
• zespół Gilles de la Tourette’a
• trichotillomania

Klasyfikacja ICD10

Przypisy