Zwrot przez sztag

Zwrot przez sztag, zwrot na wiatr – manewr polegający na przejściu dziobem statku żaglowego przez linię wiatru.

Schemat przedstawia zwrot przez sztag. Czerwona strzałka oznacza kierunek wiatru.

Poprawnie wykonany zwrot przez sztag składa się z trzech faz:

  • ostrzenie do granicy kąta martwego przy zachowaniu niezbędnej prędkości manewrowej
  • przejście linii wiatru
  • odpadnięcie do bajdewindu i ustawienie żagli do pracy

Zwrot przez sztag jest manewrem wymagającym prędkości początkowej, gdyż podczas skręcania jachtu w strefie kąta martwego jacht jest silnie hamowany. W przypadku całkowitej utraty prędkości sterowanie staje się nieskuteczne i manewr nie może być dokończony. Problem ten szczególnie daje się odczuć na żaglowcach, gdzie wysokość burty oraz powierzchnia takielunku oddziałującego z wiatrem jest znaczna, przez co wykonanie skutecznie zwrotu przez sztag staje się trudne. Z tego powodu niejednokrotnie łatwiej jest dokonać w takim przypadku zmiany halsu poprzez zwrot przez rufę[1]. Prędkość potrzebna do wykonania zwrotu przez sztag zależy od typu jednostki oraz niesionego przez nią ożaglowania. Na małych jednostkach w ciężkich warunkach wiatrowych zwrot przez sztag jest bezpieczniejszy niż zwrot przez rufę.

Zwrot przez sztag wykonywany jest z bajdewindu jednego halsu do bajdewindu halsu przeciwnego[2]

Komendy

Poniżej wymienione są komendy wydawane podczas zwrotu przez sztag przez osobę dowodzącą jednostką na jachcie typu slup (przy założeniu, że dowodzący jest sternikiem i obsługuje szoty grota) oraz kecz bądź jol (dowodzący wydaje komendy na trzy żagle oraz ster).

Slup

  • Do zwrotu przez sztag!
  • Prawy/lewy foka szot luz!
  • Lewy/prawy foka szot wybierz!

Kecz/Jol

  • Do zwrotu przez sztag!
  • Ster prawo/lewo!
  • Lewy/prawy foka szot luz!
  • Lewy/prawy grota szot luz!
  • Prawy/lewy foka szot wybieraj!
  • Prawy/lewy grota szot wybieraj!
  • Bezana szoty wybieraj!
  • Sternik tak trzymać!

Wraz ze zwiększaniem liczby żagli niesionych przez jacht, rośnie liczba komend oraz ich stopień skomplikowania.

Przypisy

  1. Jacek Czajewski: Manewrowanie dużymi żaglowcami. Warszawa: Alma-Press, 1997, s. 14, 76. ISBN 83-7020-235-7.
  2. Franciszek Haber: Vademecum żeglarza i sternika jachtowego. Warszawa: WILGA, 2004, s. 65. ISBN 83-7375-197-1.