Aelfric Puttoc
Za ostala značenja, vidi Aelfric Puttoc (razvrstavanje).
| Ælfric Puttoc | |
|---|---|
| nadbiskup Yorka | |
| Provincija | York |
| Dijeceza/eparhija | Biskupija York |
| Stolica | nadbiskup Yorka |
| Stolovanje završilo | 1041 ili 1051 |
| Prethodnik | Wulfstan |
| Nasljednik | Cynesige |
| Redovi | |
| Konsekracija | 1023 obnovljen 1042 |
| Lični detalji | |
| Ime po rođenju | Ælfric |
| Smrt | 22. januar 1051 Southwell |
| Sahranjen | Peterborough Cathedral |
Ælfric Puttoc (/[invalid input: 'icon']ˈælfrɪk ˈpʌtək/; staroengleski: Ælfrīc Puttoc; ? - 22. januar 1051), ponekad navođen i pod suvremenim imenom Alfric Puttock, bio je srednjovjekovni nadbiskup Yorka i biskup Worcestera.
O njegovom ranom životu i porijeklu nema skoro nikakvih podataka. Prvi put se u zapisima javlja 1023. kada ga je canterburyjski nadbiskup Aethelnot imenovao za nadbiskupa Yorka. Godine 1026. je otputovao u Rim gdje je dobio pallium od pape Ivana XIX. Tokom vladavine kralja Knuta Velikog je od njega i kraljice Emme primio brojna imanja.
Nakon Knutove smrti je postao pristaša Hartaknuta, odnosno protivnik Knutovog nasljednika i Hartaknutovog brata Harolda Brzonoga. Kada je Hartaknut 1040. došao na vlast, Aelfric je ispunio njegovu želju i iskopao Haroldove posmrtne ostatke te ih bacio u Temzu. Također je optužio worcesterskog biskupa Lyfinga da je sudjelovao u likvidaciji anglosaksonkog princa Alfreda Athelinga; te je optužbe iskoritio kako bi privremeno preuzeo njegovu biskupiju.
Kada se Alfredov brat Edward Ispovjednik godine 1042. vratio iz izgnanstva, bio je prisiljen odstupiti iz Worcestera i vratiti se u York. S novim kraljem je, međutim, izgradio dobre odnose te je zajedno sa canterburyjskim nadbiskupom Edsigeom sudjelovao u njegovoj krunidbi u Winchesterskoj katedrali 3. aprila 1043. Umro je osam godina kasnije i sahranjen je u Katedrali u Peterboroughu. Anglosaksonska kronika ga opisuje kao "uvaženog i mudrog".
Reference
Literatura
- Barlow, Frank (1970). Edward the Confessor. Berkeley, CA: University of California Press. ISBN 0-520-01671-8.
- Barlow, Frank (1979). The English Church 1000–1066: A History of the Later Anglo-Saxon Church (Second izd.). New York: Longman. ISBN 0-582-49049-9.
- Cooper, Janet M. (1970). The Last Four Anglo-Saxon Archbishops of York. Borthwick Papers Number 38. York, UK: St Anthony's Press. OCLC 656290.
- Fletcher, R. A. (2003). Bloodfeud: Murder and Revenge in Anglo-Saxon England. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 0-19-516136-X.
- Fryde, E. B.; Greenway, D. E.; Porter, S.; Roy, I. (1996). Handbook of British Chronology (Third revised izd.). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 0-521-56350-X.
- Hunt, William (2004). „Ælfric (d. 1051)” ((potrebna pretplata članstvo u javnim bibliotekama UK)). Oxford Dictionary of National Biography. revised by Marios Costambeys. Oxford University Press. DOI:10.1093/ref:odnb/191. Pristupljeno 10 November 2007.
- Knowles, David (1976). The Monastic Order in England: A History of its Development from the Times of St. Dunstan to the Fourth Lateran Council, 940–1216 (Second reprint izd.). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 0-521-05479-6.
- Walker, Ian (2000). Harold the Last Anglo-Saxon King. Gloucestershire, UK: Wrens Park. ISBN 0-905778-46-4.
| Rimokatoličke crkvene titule | ||
|---|---|---|
| Prethodi: Wulfstan | nadbsikup Yorka 1023–1041 | Slijedi: Æthelric |
| Prethodi: Lyfing | biskup Worcestera 1040–1041 | Slijedi: Lyfing |
| Prethodi: Æthelric | Archbishop of York 1042–1051 | Slijedi: Cynesige |
