Ann Beattie

Ann Beattie
Nisan 2006
Doğum8 Eylül 1947 (76 yaşında)
Washington ABD
MeslekKısa öykü ve Roman yazarı, Profesör
Milliyet ABD
VatandaşlıkA.B.D. Vatandaşı
TürLiteratür
Etkilendikleri
  • Ernest Hemingway, F. Scott Fitzgerald, John Updike, John Cheever, J.D. Salinger

Ann Beattie (d. 8 Eylül 1947, Washington), Amerikalı kısa hikâye ve roman yazarı. Kısa hikâyeleri için American Academy of Arts and Letters'den ödül ve PEN American Center'den Malamud Award'ı aldı.

Beattie Harvard Koleji'nde ve Connecticut Üniversitesi'nde dersler verdi, bugünlerde ise Virginia Üniversitesi'nde ders vermekte.

Hayatı

8 Eylül 1947 tarihinde ABD'nin başkenti Washington, D.C.'de doğan Beattie, Chevy Chase, Washington, DC'de büyüdü ve Woodrow Wilson Lisesi'ne gitti. Amerikan Üniversitesi'nden lisans ve Connecticut Üniversitesi'nden yüksek lisans derecesine sahiptir.[1]

1970'lerin başında The Western Humanities Review, Ninth Letter, Atlantic Monthly ve The New Yorker'da yayınlanan kısa öyküleriyle dikkatleri üzerine çekti. 1976'da ilk kısa öykü kitabı Distortions'ı ve daha sonra bir filme dönüştürülen ilk romanı Chilly Scenes of Winter'ı yayınladı.[1]

Beattie'nin tarzı yıllar içinde gelişti. 1998'de Christopher Lehman-Haupt'ın The New York Times'da yazdığı eski ve yeni kısa öykülerden oluşan bir koleksiyon olan Park City'i yayınladı:

“ [Hikayeler] kronolojik olarak düzenlenmiştir, bu da okuyucunun yazarın tekniğinin gelişimini izlemesini sağlar. Aynı zamanda, en son öyküler ile en eski öyküler arasındaki karşıtlığı, bu sınırlı alanda bir kişiyi aşağıdaki kaba genellemelere indirgemek için yeterli incelik ve karmaşıklık deneyiminin görülmesini sağlar: Ms. Beattie, karşı kültür sonrası hoşnutsuz yavrularının davranışlarını bir inceleme masasına yerleştiriyor ve ardından anatomileştirmeyi okuyucuya bırakıyor. Orta dönemin lirizminin bıçakları da gitti, özellikle de hikayenin eylemini şiirsel bir şekilde özetlemeye çalışan ama üzerinde yapay ve yapay hissettiren sonlar. Bu hikayelerin en iyilerinde, Bayan Beattie'nin hem kendini adama hem de bağlılığını sanatının en iyi iğne işlerine örebilme yeteneği, daha önceki çalışmalarının rahatsız edici ahlaki pasifliğiyle keskin bir tezat oluşturuyor.[2] „

Beattie, Harvard Koleji ve Connecticut Üniversitesi'nde ders verdi ve uzun bir süre, 1980'de ilk kez yarı zamanlı öğretim görevlisi olarak atandığı Virginia Üniversitesi ile ilişkiliydi. Daha sonra Edgar Allan Poe İngilizce Bölümü Başkanı oldu. ve Yaratıcı Yazarlık 2000'de ve UVA'da 2013 yılına kadar kaldı ve üniversitenin gidişatındaki hayal kırıklığı nedeniyle istifa etti.[3] 2005 yılında, bu türdeki olağanüstü başarısı nedeniyle Kısa Öykü dalında Rea Ödülü'nün sahibi olarak seçildi.

İlk romanı Chilly Scenes of Winter (1976), alternatif olarak 1979'da Joan Micklin Silver tarafından John Heard, Mary Beth Hurt, Gloria Grahame ve Peter Riegert'in oynadığı Chilly Scenes of Winter veya Head Over Heels adlı bir film olarak uyarlandı. İlk versiyon izleyiciler tarafından iyi karşılanmadı, ancak 1982'de yeni bir başlıkla yeniden yayınlanmasından ve kitaptakiyle örtüşen bir sonla<ref.https://www.nytimes.com/books/98/06/28/specials/beattie-chilly.html 27 Şubat 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.</ref> film başarılı oldu ve şimdi bir kült klasiği olarak kabul ediliyor.[4] 2004 yılında Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi üyeliğine seçildi.[5]

Son çalışmalar

Beattie'nin son çalışmalarının değerlendirilmesi karışık. The New York Times'da yazan Michiko Kakutani, Bayan Nixon: A Novelist Imagines a Life (2011) adlı romanına "akılsızca", "narsist" ve "kendine düşkün", yani "insanları akademisyenlerden nefret ettiren bir tür gösterişçi kitap" olarak nitelendirdi.[6] The Washington Post'ta, Book World Editörü Marie Arana onu "bir hikaye dizisine benzeyen herhangi bir şey" içermeyen "bir mal faturası" olarak nitelendirdi, "kendi adını taşıyan Mrs. gösteri için dışarı." Arana, kitabın "Bayan Nixon hakkında değil, en mükemmel şekilde olması dışında," dedi. "Bu Beattie hakkında."[7] William Deresiewicz The Nation'da "[T]o kitap başarılı değil" diye yazdı. "Bric-a-brac yaklaşımı nihayetinde yorucu: hiçbir şey tam olarak yoluna girmiyor. Sonunda, Beattie tüm performansı boğazını temizleyerek geçirmiş gibi hissediyor. . . .[8] Buna karşılık, San Francisco Chronicle'daki Dawn Raffel, kitabı "olağanüstü derecede zor", "bazen... dokunaklı bir şekilde lirik" olarak nitelendirdi ve "Bayan Nixon'da hiçbir şey tamamen açık değildir ve gücünün kaynağı budur."[9]

Mary Pols, The New York Times Book Review'da Maine'de geçen The State We're In (2015) adlı kısa öykü koleksiyonunu "kaygan" ve "tuhaf" olarak nitelendirdi. Pols, "Bu koleksiyonu iki kez okudum, Maine'in ötesinde, bu bitmemiş duygu hikayelerini birbirine bağlayan başka şeyin gizemini çözmeye çalışırken."[10]

Beattie'nin The Washington Post için hazırladığı The Accomplished Guest (2017) koleksiyonunun bir incelemesinde Howard Norman, Beattie'ye "baş döndürücü özgünlüğü" nedeniyle hayran kaldı ve "o, bizim birkaç çağdaş hikaye anlatma ustamızdan biri" olduğunu belirledi. "Bettie'nin hikayelerini okuduğumda Çehov'un hikayelerini, Çehov'un hikayelerini okuduğumda Beattie'ninkileri düşünüyorum. İkisi de çağların yazarları."[11]

Publishers Weekly, Beattie'nin son romanı A Wonderful Stroke of Luck (2019) için şunları yazdı: "Beattie keskin psikolojik kavrayışlar ve iyi hazırlanmış bir düzyazı sunuyor, ancak roman en iyi eserinin gücünden ve duygusal derinliğinden yoksun."[12] The New In The New York Times Book Review, Martha Southgate, "Sonuçta bu, hiçbir şeyin çok da önemli görünmediği bir roman" diye yazdı. Ayrıca kitabı "şekilsiz" olarak adlandırdı. Southgate yine de A Wonderful Stroke of Luck'ı "bir okuyucuya Beattie'yi en güçlü haliyle hatırlatan bazı zarif cümleler ve kısa gözlemler" için övdü.[13]

Beattie'nin kağıtları, Virginia Üniversitesi'ndeki Albert ve Shirley Küçük Özel Koleksiyonlar Kütüphanesi tarafından tutuluyor.

Kişisel hayatı

Beattie, yazar David Gates ile evliydi. Çift 1980 yılında boşandı. 1985 yılında ressam Lincoln Perry ile tanıştı ve 1998'de evlendiler.

O ve Perry, 2013 yılına kadar Virginia Üniversitesi'nde ders verdi. Oradan birlikte Florida, Key West'e taşındılar ve burada yazmaya devam ediyor.

2005 yılında, ikisi Perry'nin resimlerinin yayınlanmış bir retrospektifinde işbirliği yaptı. Lincoln Perry'nin Charlottesville adlı kitabı, Beattie'nin bir giriş yazısı ve sanatçının röportajını içeriyor.

Kaynakça

  1. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 27 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2022. 
  2. ^ Lehmann-Haupt, Christopher (8 Haz 1998). "BOOKS OF THE TIMES; Dissecting Yuppies With Precision". 8 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi – NYTimes.com vasıtasıyla. 
  3. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2022. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2022. 
  5. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 25 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Ağustos 2022. 
  6. ^ Kakutani, Michiko (12 Ara 2011). "Deconstructing the Bouffant and the Bland". 13 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi – NYTimes.com vasıtasıyla. 
  7. ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2022. 
  8. ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2022. 
  9. ^ Raffel, Dawn (13 Kas 2011). "'Mrs. Nixon,' by Anne Beattie: review". SFGATE. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ Pols, Mary (4 Eyl 2015). "Ann Beattie's 'The State We're In'". 5 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi – NYTimes.com vasıtasıyla. 
  11. ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2022. 
  12. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2022. 
  13. ^ Southgate, Martha (2 Nis 2019). "A Peerless Chronicler of the 1970s and '80s Turns Her Gaze on Generation Y". 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi – NYTimes.com vasıtasıyla. 

Romanlar

  • Kışın Soğuk Manzaraları (1976)
  • Yerinde Düşmek (1981); ISBN 0-679-73192-X
  • Her Zaman Aşk (1986); ISBN 0-394-74418-7
  • Will'i canlandırmak (1989); ISBN 0-517-08094-X
  • Başka Bir Sen (1995); ISBN 0-517-17386-7
  • My Life, Başrolde Dara Falcon (1997); ISBN 0-517-28919-9
  • Doktor Evi (2002); ISBN 0-7432-3501-0
  • Bayan Nixon: Bir Romancı Bir Yaşam Düşler (2011) ISBN 978-1439168714
  • Harika Bir Şans Vuruşu (2019) ISBN 978-0525557340

Kısa kurgu

Koleksiyonlar

  • Bozulmalar (1976); ISBN 0-679-73235-7
  • Sırlar ve Sürprizler (1978); ISBN 0-679-73193-8
  • Yanan Ev (1982); ISBN 0-679-76500-X
  • Benimki Neydi (1991); ISBN 0-517-10541-1
  • Beni Nerede Bulacaksın ve Diğer Öyküler (1986); ISBN 0-7432-2678-X
  • Park Şehri (1998); ISBN 0-679-78133-1
  • Mükemmel Geri Çağırma (2000); ISBN 0-7432-1170-7
  • Delilikler: Yeni Hikâyeler (2005); ISBN 0-7432-6962-4
  • New Yorker Hikâyeleri (2011); ISBN 1-4391-6875-X
  • İçinde bulunduğumuz durum: Maine hikâyeleri. New York: Yazar. 2015.

Başarılı Konuk (2017) ISBN 978-1-5011-1138-9 Hikâyeler

Makaleler ve diğer katkılar

  • Beattie, Ann (8 Mayıs 2017). "Sel Havayolları". Çığlıklar ve Mırıltılar. New Yorker. Cilt 93, hayır. 12. s. 27.[17]

Çocuk kitapları

  • Gözlük (1985)

Eserleri

Kısa hikâyeleri

  • Distortions (1976)
  • Secrets and Surprises (1978)
  • The Burning House (1982)
  • What Was Mine (1991)
  • Where You’ll Find Me and Other Stories (1993)
  • Park City (1998)
  • Perfect Recall (2000)
  • Follies: New Stories (2005)

Romanları

  • Chilly Scenes of Winter (1976)
  • Falling in Place (1981)
  • Love Always (1986)
  • Picturing Will (1990)
  • Another You (1995)
  • My Life, Starring Dara Falcon (1997)
  • The Doctor's House (2002)

Dış bağlantılar

  • Ann Beattie 21 Ağustos 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. profile at IMDb.
  • Ann Beatie discusses her writing process on Bookworm in October, 1998 21 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Audio: Ann Beattie reads an essay on ambient sound in the works of Joyce, Yates, and Carver. (Key West Literary Seminar 2008) 17 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Christopher Cox (Bahar 2011). "Ann Beattie, The Art of Fiction No. 209". The Paris Review. Spring 2011 (196). 30 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2022. 
  • Narrative 10 Interview with Ann Beattie 21 Ağustos 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Narrative Magazine, Fall 2014.
  • Online New Yorker story Coping Stones 20 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Online New Yorker story The Rabbit Hole As Likely Explanation 20 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Taslak simgesiAmerikalı yazar ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin