Telif hakkı eleştirisi
Telif hakkı eleştirisi, belki de tamamen telif hakkı karşıtlığı olarak adlandırılabilir, bir kavram olarak telif hakkı yasasının veya telif hakkının mevcut durumuna karşı olan farklı bir görüştür. Eleştirel gruplar genellikle bu tür yasaların felsefi, ekonomik veya sosyal gerekçelerini ve yararlarının politikanın topluma maliyetini haklı çıkarmadığını iddia ettikleri yasaların uygulamalarını tartışır. Farklı grupların bu değişimin ne olması gerektiği konusunda farklı fikirleri olmasına rağmen mevcut sistemi değiştirmeyi savunmaktadır. Bazıları, politikaların önceki bir duruma geri verilmesi çağrısında bulunuyor (telif hakkı bir zamanlar birkaç kategoriyi kapsıyordu ve daha kısa vadeli sınırlara sahipti) veya izinsiz kopyalamaya izin veren adil kullanım gibi kavramları genişletmeye çalışabilirler. Diğerleri, telif hakkının kendisinin kaldırılmasını ister .
Telif hakkına muhalefet, genellikle daha geniş sosyal reformu savunan platformların bir parçasıdır. Örneğin, özgür kültür hareketi konuşmacısı olan Lawrence Lessig, bilgi paylaşımını kolaylaştırmak veya yetim eserler (orphan works) sorununu ele almak için bir araç olarak telif hakkı yasasını gevşetmeyi savunmaktadır [1] ve İsveç Korsan Partisi, telif hakkını beş yıllık dönemle sınırlamayı savunmaktadır.[2]
Telif hakkına karşı ekonomik argümanlar
Kıtlık olmaması
Bu argümanda telif hakkının geçersiz olduğu iddia edilir çünkü fiziksel mülkiyetten farklı olarak fikri mülkiyet kıt değildir ve devlet tarafından yaratılmış bir yasal kurgudur. Argüman, hırsızlıktan farklı olarak telif hakkını ihlal etmenin, mağduru orijinal öğeden mahrum etmediğini iddia etmektedir.[3][4]
Tarihsel karşılaştırma
Telif hakkı yasalarının çoğu yazar için ekonomik açıdan teşvik edici olduğu açık değildir ve telif hakkı yasalarının etkilerine ilişkin ampirik çalışmalara dayanarak değerlendirilmesi nadirdir.[5][6][7]
Bilgi teknolojisi ile ilgili endişeler
Piratbyrån'ın kurucularından biri olan Rasmus Fleischer, telif hakkı yasasının İnternet ile baş edemediğini ve bu nedenle modasının geçtiğini savunmaktadır. İnternetin ve özellikle Web 2.0'ın "çalma" fikrinin belirsiz statüsünü beraberinde getirdiğini ve bunun yerine iş modellerinin Darknet'in gerçekliğine uyum sağlaması gerektiğini savunur.[8] Web 2.0'ı dizginleme girişiminde, 21. yüzyılda telif hakkı yasasının, tüm teknolojilerin suç haline getirilmesiyle giderek daha fazla ilgilendiğini ve yalnızca telif hakkıyla korunabilecek dosyalara bağlantılar sağladıkları için farklı türdeki arama motorlarına yönelik son saldırılara yol açtığını savunmaktadır. Fleischer, Google'ın, hâlâ büyük ölçüde tartışmasız olmakla birlikte, gri bir telif hakkı bölgesinde faaliyet gösterdiğine işaret eder (örneğin, Google Kitaplar'ın iş modeli, gelirini reklamdan alan bir iş planının parçası olarak milyonlarca sayfa telif hakkıyla korunan ve telif hakkı bulunmayan kitabı görüntülemektir). Buna karşılık, diğerleri, Google Kitaplar'ın aynı kitapların büyük bölümlerini engellediğine dikkat çekti ve bunun hak sahiplerinin meşru çıkarlarına zarar vermediğini söylediler.[9]
Kültürel argümanlar
Bilgi özgürlüğü
Hipatia gibi gruplar, "bilgi özgürlüğü" adına telif hakkı karşıtı argümanlar geliştiriyor ve bilginin "dayanışma içinde paylaşılması" gerektiğini savunuyor. Bu tür gruplar, "bilgi özgürlüğünü" bir hak olarak ve/veya uluslararası kabul görmüş bir insan hakkı olan eğitim hakkının yanı sıra özgür kültür ve özgür iletişim hakkının gerçekleştirilmesinde temel olarak algılayabilirler. Mevcut telif hakkı yasasının, günümüzün yeni teknolojik iletişim araçlarına dayanan bilgi toplumlarında bu hakların gerçekleşmesini engellediğini ve telif hakkı yasasını insanlığın ilerlemesini engelleyen veya yavaşlatan bir yapı olarak gördüklerini savunuyorlar.[10]
Yazarlık ve yaratıcılık
Alternatif Hukuk Forumu'nun kurucusu Lawrence Liang, mevcut telif haklarının açık ve tartışmasız olduğu varsayılan çok dar bir "yazar" tanımına dayandığını savunuyor. Liang, "yazar" kavramının kültürler ve zaman içinde evrensel bir anlam ifade ettiğinin varsayıldığını gözlemler. Bunun yerine, Liang, özgün ve aşkın bir varlık olarak yazar kavramının, ruhun özgünlüğüne sahip, Avrupa'da Sanayi Devrimi'nden sonra, yazarın kişiliğini genişleyen kitlesel üretilen mallar alanından ayırt etmek için inşa edildiğini savunuyor. Bu nedenle, "yazarlar" tarafından yaratılan eserler orijinal kabul edildi ve o sırada yaygın olan mülkiyet doktrini ile birleşti.[11]
Liang, "yazar" kavramının telif hakkı kavramına bağlı olduğunu ve yeni bir sosyal ilişki -toplumun bilgi sahipliğini algılama biçimi- tanımlamak için ortaya çıktığını savunuyor. Böylece "yazar" kavramı, bireysel katkı ve bireysel mülkiyete yapılan vurgunun "topluluk bilgisi" kavramından önce geldiği belirli bir bilgi üretim sürecini doğallaştırdı.[11] Yazar kavramına dayanan telif hakkı, bir fikri mülkiyet hakları rejimi olmadan yazarların daha fazla yaratma dürtüsünün olmayacağı ve sanatçıların ekonomik bir teşvik olmadan yeni eserler üretemeyecekleri varsayımına dayanmaktadır. Liang bu mantığa meydan okuyor ve "yayınları için bir pazar bulma konusunda çok az umudu olan ve sonuç olarak telif hakları neredeyse değersiz olan birçok yazarın geçmişte ve hatta günümüzde yazmaya devam ettiğini ileri sürüyor." [11] Liang, insanların sadece kişisel tatmin için, hatta akranlarından saygı ve tanınma için eserler ürettiğine dikkat çekiyor. Liang, 19. Yüzyılın, yazara fayda sağlayan anlamlı telif hakkının yokluğunda edebi eserlerin üretken yazarlığını gördüğünü savunuyor. Aslında, Liang, telif hakkı korumasının genellikle yayıncıya ve nadiren yazara fayda sağladığını savunuyor.[11]
Kültürel eserlerin korunması
Kamusal Alan Çalışmaları Merkezi, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki uzun süreli telif hakkı koşullarının, tarihi filmlerin ve diğer kültürel eserlerin sayısallaştırılmadan önce dağılma nedeniyle nasıl yok edilmesine neden olduğu konusunda endişelerini dile getirdi.[12] Merkez, telif hakkı terimlerini, hak sahiplerine çok az ekonomik fayda sağlayan ve tarihi eserleri koruma çabalarını engelleyen "saçma derecede uzun" olarak nitelendirdi.[12] Yönetmen Jennifer Jenkins, 95 yıl sonra Amerika Birleşik Devletleri'nde eski eserlerin kamu malı haline gelmesine kadar, eski filmler ve ses kayıtları gibi kültürel açıdan önemli birçok eserin, uzun telif hakları nedeniyle zaten kaybolduğunu söyledi.[13]
Etik sorunlar
Telif hakkı kurumu çeşitli etik sorunları gündeme getirmektedir. Selmer Bringsjord, bazı kopyalama biçimlerine izin verildiğinden ve çeşitli kopyalama biçimleri arasında mantıksal bir ayrım olmadığından, tüm kopyalama biçimlerinin (ticari kullanım olmaksızın) ahlaki olarak izin verilebilir olduğunu savunuyor.[14]
Edwin Hettinger, fikri mülkiyet için doğal haklar argümanlarının zayıf olduğunu ve mülkiyeti haklı çıkaran felsefi geleneğin fikri mülkiyet hakkında düşünmemizde bize rehberlik edemeyeceğini savunuyor.[15]
Shelly Warwick, mevcut haliyle telif hakkı yasasının tutarlı bir etik temele sahip görünmediğine inanmaktadır.
Kuruluşlar ve akademisyenler
Telif hakkının kaldırılmasını savunan gruplar
Pirate Cinema ve The League of Noble Peers gibi gruplar, telif haklarına karşı daha radikal argümanlar öne sürmektedir. Yakın zamanda, eşler arası dosya paylaşımı, dijital özgürlük ve bilgi özgürlüğü konusundaki tartışmalarda bir dizi telif hakkı karşıtı grup ortaya çıktı; Bunlara Association des Audionautes [16][17] ve Yeni Zelanda Kopimizm Kilisesi dahildir.
2003 yılında, Columbia Üniversitesi'nde hukuk profesörü olan Eben Moglen, Karl Marx'ın Komünist Manifesto'sunu bilgisayar teknolojisi ve internetin gelişimi ışığında yeniden yorumlayan dotCommunist Manifesto'yu yayınladı; yeniden yorumlanan içeriğin çoğu, telif hakkı yasasını ve ayrıcalığı Marksist terimlerle tartıştı.[18]
BitTorrent ve eşler arası dosya paylaşımıyla ilgili son gelişmeler, medya yorumcuları tarafından "telif hakkı savaşları" olarak adlandırılıyor ve The Pirate Bay, "gelişmekte olan bir uluslararası telif hakkı karşıtı veya korsanlığın en görünür üyesi" olarak anılıyor."[19][20] Büyük ölçekli kasıtlı telif hakkı ihlali şeklinde iyi duyurulan bir elektronik sivil itaatsizlik örneği (ECD) 24 Şubat 2004'te Gray Salı adlı bir olayda meydana geldi. Aktivistler, telif hakkı reformu sorunlarına ve telif hakkı karşıtı ideallere kamuoyunun dikkatini çekmek amacıyla The Gray Album adlı bir karma albümün MP3 dosyalarını dağıtarak EMI'nin Beyaz Albüm'ün telif hakkını kasıtlı olarak ihlal ettiler. Bildirildiğine göre, albüme ev sahipliği yapan 170'i de dahil olmak üzere 400'den fazla site katıldı ve bazı protestocular Gri Albümün telif hakkıyla korunan materyalin adil kullanımı altında örneklemeye izin vermek için telif hakkı yasasında revizyon yapılması gerektiğini gösterdiğini veya örneklemeye izin vermek için adil bir tazminat sistemi önerdiğini belirtti.[21][22]
Telif hakkı yasasında değişiklik yapılmasını savunan gruplar
Fransız grup Association des Audionautes kendi başına telif hakkı karşıtı değildir, ancak telif hakkı yaptırımı ve tazminat için reforme edilmiş bir sistem önerir. Grubun kurucu ortağı Aziz Ridouan, Fransa'ya eşler arası dosya paylaşımını yasallaştırmasını ve sanatçılara İnternet servis sağlayıcı ücretlerinde ek bir ücret (yani alternatif bir tazminat sistemi) yoluyla tazminat ödemesini teklif ediyor. Wired dergisi, büyük müzik şirketlerinin Ridouan'ın önerisini korsanlığı meşrulaştırmakla eşitlediğini bildirdi.[16] Ocak 2008'de, Ilımlı Parti'den (yönetim koalisyonunun bir parçası) yedi İsveçli milletvekili, İsveç'teki bir tabloid gazetesinde dosya paylaşımının tamamen suç olmaktan çıkarılması çağrısında bulunan bir yazı kaleme aldı; "Ticari olmayan tüm dosya paylaşımlarını suç olmaktan çıkarmak ve piyasayı uyum sağlamaya zorlamak sadece en iyi çözüm değil. Vatandaşların internette yaptıkları üzerinde daha kapsamlı bir kontrol istemiyorsak, tek çözüm bu." [23]
Haziran 2015'te bir WIPO makalesi olan "Remix culture and Amateur Creativity: A Copyright Dilemma",[24] Lenz v. Universal Music Corp. ve Copyright Modernization Act' deki son hukuk yorumlarına atıfta bulunarak "age of remixing"i (remiks çağı) ve telif hakkı reformuna ihtiyaç duyulduğunu kabul etti.
Mevcut telif hakkı yasasını kullanmayı savunan gruplar
Hedeflerine ulaşmak için mevcut telif hakkı yasal çerçevesini özel lisanslarla kullanmayı savunan gruplar arasında copyleft hareketi [25] ve Creative Commons yer alıyor.[26] Creative Commons, kendi başına telif hakkı karşıtı değildir, ancak mevcut telif hakkı yasası kapsamında daha esnek ve açık telif hakkı lisanslarının kullanılmasını savunur.[27] Creative Commons, telif hakkı sahibinin eseri yalnızca "bazı hakları saklıdır" veya hatta "hiçbir hakkı saklı değildir" olarak yayımlamasına izin veren, karşılanmamış bir esneklik talebi olduğu görüşündedir. Creative Commons'a göre birçok kişi, varsayılan telif hakkını, istedikleri teşhiri ve yaygın dağıtımı elde etmelerine yardımcı olarak görmez. Creative Commons, lisanslarının girişimcilerin ve sanatçıların yaratıcı yatırımlarından geri dönüş sağlamak için tamamen telif hakkı yerine yenilikçi iş modelleri kullanmalarına izin verdiğini savunuyor.[28]
Akademisyenler ve yorumcular
Bu alandaki akademisyenler ve yorumcular arasında Lawrence Liang,[29] Jorge Cortell,[30] Rasmus Fleischer,[31] Stephan Kinsella ve Siva Vaidhyanathan bulunmaktadır .
Leo Tolstoy gibi geleneksel anarşistler, telif hakkını kabul etmeyi reddettiklerini ifade ettiler.[32]
Ayrıca bakınız
- Anti-copyright notice
- Copyright abolition
- Culture vs. Copyright
- Criticism of intellectual property
- Patentin eleştirisi
- Creative Commons
- Copyfraud
- Copyleft
- Copyright alternatifleri
- Don't Copy That Floppy
- Fair dealing
- Free culture movement
- Bilgi özgürlüğü
- İfade özgürlüğü
- Good Copy Bad Copy
- Home Recording Rights Coalition
- Bilgi yönetimi
- Information wants to be free
- Internet özgürlüğü
- Missionary Church of Kopimism
- New Zealand Internet Blackout
- Operation Payback
- Telif hakkının felsefesi
- Korsan Parti
- Kamu malı
- Sci-Hub
- Steal This Film
- Sony Corp. of America v. Universal City Studios, Inc.
- Warez
Kaynakça
- ^ Larry Lessig (1 Mart 2007). "Larry Lessig says the law is strangling creativity". ted.com. 1 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2016.
- ^ "Swedish "Pirates'" Call for IP Reform Spurs Global Interest". Intellectual Property Watch (İngilizce). 4 Eylül 2006. 15 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2018.
- ^ Kinsella, Stephan Against Intellectual Property 8 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2008) Ludwig von Mises Institute.
- ^ Green, Stuart P. When Stealing Isn’t Stealing 30 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2012) The New York Times
- ^ "Property Rights and the Efficient Exploitation of Copyrighted Works: An Empirical Analysis of Public Domain and Copyrighted Fiction Best Sellers". 2nd Annual Conference on Empirical Legal Studies (İngilizce). 2007. doi:10.2139/ssrn.955954. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ The Public Domain. 2008. 24 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2022. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Real Copyright Reform". Iowa Law Review (İngilizce). 14 Ocak 2010. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "The Future of Copyright". CATO Unbound. June 2008. 20 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
“We conclude that the snippet function does not give searchers access to effectively competing substitutes. Snippet view, at best and after a large commitment of manpower, produces discontinuous, tiny fragments, amounting in the aggregate to no more than 16% of a book. This does not threaten the rights holders with any significant harm to the value of their copyrights or diminish their harvest of copyright revenue,” wrote the court.
Yazar|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Google Books is 'highly transformative,' appeals court confirms in fair use ruling". Fortune (İngilizce). 17 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2018.
- ^ "Second Manifesto". Hipatia. 1 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2008.
- ^ a b c d "Copyright/Copyleft: Myths About Copyright". Infochangeindia.org. February 2005. 7 Şubat 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b "How Winnie-the-Pooh highlights flaws in U.S. copyright law — and what that could mean for Canada". CBC Radio. Canadian Broadcasting Corporation. 10 Ocak 2022. 8 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2022. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Why you can now repurpose 'Winnie-the-Pooh' for free". Australian Financial Review. Nine Entertainment. 3 Ocak 2022. 8 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2022.
- ^ Selmer Bringsjord, "In Defence of Copying" 21 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Public Affairs Quarterly 3 (1989) 1–9.
- ^ Alfino, Mark, "Intellectual Property and Copyright Ethics" 4 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Business and Professional Ethics Journal, 10.2 (1991): 85–109. Reprinted in Robert A. Larmer (Ed.), Ethics in the Workplace, Minneapolis, MN: West Publishing Company, 1996, 278–293.
- ^ a b "P2P Gets Legit". Wired. September 2006. 13 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2022. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "FSF launches anti-DRM campaign outside WinHEC 2006". Linux. May 2006. 13 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "dotCommunist Manifesto". 3 Aralık 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Sarno, David (April 2007). "The Internet sure loves its outlaws". Los Angeles Times. 31 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2022.
- ^ Mitchell, Dan (August 2006). "Pirate Take Sweden". The New York Times. 31 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2022.
- ^ "The Mouse that Roared, Grey Tuesday". Tech Law Advisor. 4 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2008. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Werde, Bill (February 2004). "Defiant Downloads Rise From Underground". The New York Times. 10 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2022.
- ^ "Swedish prosecutors dump 4,000 legal docs on The Pirate Bay". Ars Technica. January 2008. 7 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Remix Culture and Amateur Creativity: A Copyright Dilemma". WIPO. 1 Haziran 2015. 10 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2016.
in 2013 a district court ruled that copyright owners do not have the right to simply take down content before undertaking a legal analysis to determine whether the remixed work could fall under fair use, a concept in US copyright law which permits limited use of copyrighted material without the need to obtain the right holder's permission (US District Court, Stephanie Lenz v. Universal Music Corp., Universal Music Publishing Inc., and Universal Music Publishing Group, Case No. 5:07-cv-03783-JF, January 24, 2013).[...] Given the emergence of today's "remix" culture, and the legal uncertainty surrounding remixes and mash-ups, the time would appear to be ripe for policy makers to take a new look at copyright law.
Yazar|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "What is Copyleft?". 29 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2008.
- ^ "Frequently Asked Questions". Creative Commons. 27 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2010.
- ^ "FAQ – Is Creative Commons against copyright?". Creative Commons. 27 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2010.
- ^ "FAQ – What is Creative Commons?". Creative Commons. 27 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2010.
- ^ "How Does An Asian Commons Mean". Creative Commons. 25 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2008.
- ^ "Lecturer censored in Spanish University (UPV) for defending P2P networks". Own Website. May 2005. 21 Mayıs 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ ""Mechanical music" as a threat against public performance" (PDF). Institute of Contemporary History, Sodertorn University College. May 2006. 27 Haziran 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Leo Tolstoy, Letter to the Free Age Press, 1900
Dış bağlantılar
- Telif Hakkını Terk Etme: Sanatçılar, Sanat ve Toplum İçin Bir Nimet 10 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Profesör Joost Smiers'ın Görüşü
- Telif Hakkıyla Mücadele Kaynakları 22 Ağustos 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Gnominizm 24 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Kopyalanabilen her türlü veriye uygulanan Telif Hakkı Karşıtı Ütopya
- Telif Hakkının Şaşırtıcı Tarihi ve Telif Hakkı Sonrası Bir Dünyanın Vaadi 5 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., QuestionCopyright.org'dan Karl Fogel tarafından.
- Unlicense.org 14 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Lisanssız, yazılımdaki telif hakkı menfaatini reddetmek için bir şablondur.
- Culture vs. Copyright 15 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Anatoly Volynets'in e-kitabı. Kitap, birinci sınıf öğrencilerinin diyaloglarından ve öğretmenlerinin "Fikri Mülkiyet"in kültürel, psikolojik, ekonomik ve diğer yönleriyle ilgili düşüncelerinden oluşmaktadır.
