Đặng Thái Sơn

To jest biografia osoby noszącej wietnamskie nazwisko Đặng.

Đặng Thái Sơn

Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1958 Hanoi
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista pedagog
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Đặng Thái Sơn (wiet. [ɗa˥˩ŋ tʰaːɪ̯˧˥ ʂɤː˧n]. ur. 2 lipca 1958 w Hanoi) – wietnamski pianista klasyczny obecnie mieszkający w Kanadzie. Zwycięzca X Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1980)^[1].

Życiorys

Na fortepianie gra od siódmego roku życia. Uczył się w Konserwatorium Muzycznym w Hanoi (1965–1976), a następnie w Konserwatorium Moskiewskim (1977–1983). W 1980 przyjechał do Warszawy na Konkurs Chopinowski, choć nigdy wcześniej nie występował na konkursach i nie grał z orkiestrą^[2]. Na konkursie zajął I miejsce i zdobył trzy nagrody specjalne: Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków, Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie za najlepsze wykonanie poloneza oraz Filharmonii Narodowej za najlepsze wykonanie koncertu fortepianowego^[3].

Sukces na konkursie był początkiem jego kariery. Występował w najważniejszych salach koncertowych w Europie, Azji i USA z wieloma orkiestrami i dyrygentami^[4]. W 1995 wystąpił wraz z Kathleen Battle, Yo-Yo Ma, Seiji Ozawą i Mstisławem Rostropowiczem na koncercie noworocznym NHK^[5]. Grał na wielu festiwalach, m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju (1995)^[6]. W Polsce występował też w 1999 i 2010 z okazji 150. rocznicy śmierci i 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina^[7]. Nagrał wiele płyt z muzyką Chopina, a także m.in. Wolfganga Amadeusa Mozarta i Maurice'a Ravela^[8][9]. Jako pedagog współpracuje z Kunitachi Music College w Tokio^[6].

Zasiadał w jury wielu konkursów muzycznych, w tym XV^[5], XVI^[7], XVII^[10] i XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie^[11], a także Międzynarodowego Mistrzowskiego Konkursu Pianistycznego im. Artura Rubinsteina^[5].

27 kwietnia 2010 Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przyznała mu tytuł doktora honoris causa^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 333–337. ISBN 83-910515-1-X.
• Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.