Stanisław Bunin

Stanisław Stanisławowicz Bunin (ros. Станислав Станиславович Бунин; ur. 25 września 1966 w Moskwie) – rosyjski pianista, zwycięzca XI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1985)^[1]. Od lat 90. XX w. mieszka i wykłada w Japonii.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Pochodzi z rodziny inteligenckiej o tradycjach humanistycznych i pianistycznych. Syn pianisty Stanisława Neuhausa oraz wnuk pianisty i wybitnego pedagoga Heinricha Neuhausa. Jego babka Zinaida Neuhaus Pasternak - po rozwodzie z Neuhausem została drugą żoną Borisa Pasternaka.

Stanisław zaczął grać na fortepianie w wieku czterech lat. Następnie uczył się w Centralnej Szkole Muzycznej w Moskwie. Konserwatorium Moskiewskie (1984–1988) ukończył w klasie Sergieja Dorenskiego(inne języki)^[2].

W trakcie nauki uczestniczył w następujących konkursach pianistycznych^[2]:

• Międzynarodowy Konkurs Radiowy dla Młodych Muzyków „Concertino Praha” (1979) – dyplom finalisty
• Międzynarodowy Konkurs im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud (1983) – I nagroda
• XI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (1985) – I miejsce oraz dwie nagrody specjalne: Towarzystwa im. Fryderyka Chopina za najlepsze wykonanie poloneza i Filharmonii Narodowej za najlepsze wykonanie koncertu fortepianowego

Kariera pianistyczna

Po zwycięstwie w Warszawie Bunin zaczął jeździć z koncertami po wielu krajach. W Japonii dał ponad 200 koncertów w 70 miastach w ciągu niespełna dziesięciu lat. W 1988 roku wyemigrował z ZSRR^[3]. Początkowo przebywał w Niemczech, a następnie przeniósł się do Japonii. Prowadzi zajęcia w Wyższej Szkole Muzycznej Senzuko w Kawasaki. W 1992 roku zorganizował na tej uczelni Komitet Sztuki Pianistycznej. Jest też założycielem Stanisław Bunin Enterprise, która wspiera uzdolnioną muzycznie młodzież^[4].

Wiele razy występował w Polsce, m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju^[4] i festiwalu Chopin i jego Europa^[5].

Repertuar i dyskografia

W jego repertuarze są utwory m.in. Fryderyka Chopina, Roberta Schumanna, Josepha Haydna, Johanna Sebastiana Bacha, Wolfganga Amadeusa Mozarta i Claude’a Debussy’ego. Nagrywa dla wytwórni płytowych Deutsche Grammophon, Sony, Toschiba-Emi/Emi-Classical^[4] oraz Polskie Nagrania „Muza”^[6]. Jest też autorem ścieżki dźwiękowej do gry Eternal Sonata (kompozycje Fryderyka Chopina)^[7].

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 359–362. ISBN 83-910515-1-X.
• Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.

Linki zewnętrzne

• Stanislav Bunin w bazie AllMusic (ang.)
• Dyskografia Stanisława Bunina w bazie MusicBrainz (ang.)
• Stanislav Bunin w bazie Discogs.com (ang.)