Jedlińsk

Jedlińsk
wieś
Ilustracja
Kościół Apostołów Piotra i Andrzeja w Jedlińsku
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

radomski

Gmina

Jedlińsk

Liczba ludności (2011)

1740[2][3]

Strefa numeracyjna

48

Kod pocztowy

26-660[4]

Tablice rejestracyjne

WRA

SIMC

0624806[5]

Położenie na mapie gminy Jedlińsk
Mapa konturowa gminy Jedlińsk, w centrum znajduje się punkt z opisem „Jedlińsk”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Jedlińsk”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Jedlińsk”
Położenie na mapie powiatu radomskiego
Mapa konturowa powiatu radomskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Jedlińsk”
Ziemia51°30′52″N 21°07′26″E/51,514444 21,123889[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Remiza OSP w Jedlińsku

Jedlińsk – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Jedlińsk[6][5].

Wieś jest siedzibą gminy Jedlińsk, a także rzymskokatolickiej parafii Świętych Apostołów Piotra i Andrzeja[7].

Jedlińsk uzyskał lokację miejską w 1530 roku, zdegradowany w 1869 roku[8]. Prywatne miasto szlacheckie w drugiej połowie XVI wieku położone było w powiecie radomskim województwa sandomierskiego[9].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Jedlińsk. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie radomskim.

Integralne części wsi Jedlińsk[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0624812 Piaski przysiółek

Położenie

Jedlińsk znajduje się na Mazowszu na terenie historycznego Zapilicza, położony jest przy trasie E77(DK7) w odległości 90 km na południe od Warszawy i 10 km na północ od Radomia nad rzeką Radomką i Tymianką.

Historia

Nazwa Jedlińsk wywodzi się od licznych jodeł, otaczających średniowieczną osadę.

W latach 1442–1457 właścicielami miejscowości byli Mikołaj i Zbigniew Czajkowie z Jaworu herbu Dębno, którzy byli synami Zawiszy z Oleśnicy, podsędka ziemi sandomierskiej.

W XVI wieku właścicielami wsi zostali Jedlińscy herbu Nabram, którzy lokowali miasto w 1530 roku na mocy przywileju króla Zygmunta I Starego. Od 1540 roku miasto posiadała prawo miecza. W latach 1560–1630 Jedlińsk pełnił rolę ważnego ośrodka kalwinizmu, którzy prowadzili zbór i szkołę konkurującą z Akademią Rakowską. W mieście osiedliło się wtedy wielu Szkotów. Po przejęciu miasta przez katolików, kalwiniści opuścili miasto, które wtedy podupadło.

W latach 1630–1669 pozostawał w posiadaniu Witowskich. Najazd szwedzki w 1655 roku spowodował zniszczenie miasteczka. W drugiej połowie XVII i w XVIII wieku miejscowe gimnazjum podlegało Akademii Krakowskiej. Po Witowskich majątek przejął Aleksander Załuski, mąż Teresy Witowskiej. Po nim Jedlińsk był w posiadaniu Józefa Sołtyka, od 1731 r. Franciszka na Słupowie Szembeka, od 1747 r. Teresy z Działyńskich Sikorskiej, od 1752 r. Stanisława Andrzeja Załuskiego, syna Aleksandra. Do 1793 r. wieś należała do Franciszka Lanckorońskiego, który sprzedał Jedlińsk Wilhelmowi Jacobsonowi.

W roku 1794 koło wsi kwaterował Tadeusz Kościuszko, przemieszczając się z wojskiem w kierunku Warszawy. Potem właścicielem był Tomasz Michał Dangel, właściciel sławnej na całą Europę fabryki powozów w Warszawie. później generał Mikołaj Bronikowski. 11 czerwca 1809 roku odbyła się tu bitwa wojsk Księstwa Warszawskiego z Austriackimi (bitwa pod Jedlińskiem). Mogiła poległych mieści się przy drodze do Woli Gutowskiej. W 1860 roku zburzono gotycki kościółek szpitalny pw. św. Wojciecha. W roku 1869 Jedlińsk został pozbawiony praw miejskich, stając się niewielką osadą. W sierpniu 1890 roku w Jedlińsku wybuchł groźny pożar.

W 1921 w Jedlińsku mieszkało 1490 osób. W 1929 były tu jeden kościół katolicki i synagoga[10]. Synagoga znajdowała się przy ul. Warszawskiej 6[11].

Od 1994 roku w Jedlińsku działa Towarzystwo Miłośników Ziemi Jedlińskiej, dzięki któremu powstało Muzeum Ziemi Jedlińskiej imienia księdza Jana Kloczkowskiego.

Zwyczaje

Co roku w ostatni wtorek przed Wielkim Postem mieszkańcy Jedlińska obchodzą wywodzący się prawdopodobnie z 1778 roku obrzęd ludowy, zwany ścięciem śmierci. Pierwsza wzmianka o tym obrzędzie pojawiła się 22 lutego 1860 r. w warszawskiej Gazecie Codziennej. Był to przedruk listu księdza Jana Kloczkowskiego, ówczesnego proboszcza parafii w Jedlińsku, który opisuje zapustne widowisko[12].

Ważne miejsca i zabytki

Cmentarz w Jedlińsku z XVIII w
  • Kościół Apostołów Piotra i Andrzeja w Jedlińsku – założony przez Stanisława Witowskiego, kasztelana brzezińskiego, wzniesiony staraniem jego syna Stanisława, kasztelana sandomierskiego. W 1655 roku został zrujnowany przez Szwedów. Odnowił go Aleksander Józef Załuski, wojewoda rawski. W 1752 roku gruntownie restaurował i przekształcił biskup Andrzej Stanisław Załuski.
  • Cmentarz parafii rzymskokatolickiej św. Andrzeja Apostoła – założony w 1798 roku. Spoczywają tu m.in. rodziny dziedziczne Jedlińska.

Edukacja

Pierwszą szkołę założyli kalwiniści przebywający w Jedlińsku w latach 1560–1630. W 1630 roku chorąży łęczycki Stanisław Witowski kupił Jedlińsk, usunął ewangelików z miasta, a szkołę oddał pod nadzór Akademii Krakowskiej. Wówczas nauczycielami szkoły byli: Sebastian Fafrowicz, Fabian Czaplic, Wojciech Zabłocki, Jan Złomański, Wincenty Ujazdowski i Piotr Struszewski. Szkoła, podobnie jak miasteczko szybko po tum podupadło. W 1794 roku ksiądz Michał Dmowski ufundował szkółkę elementarną przy kościele, która istniała do 1815 roku. Przez kolejne dziewięć lat mieszczanie sami szukali nauczycieli i opłacali ich, aż w 1824 roku z poręki rządu przysłano do Jedlińska nauczyciela Tomasza Kozłowskiego. Po nim uczył Antoni Ziembicki, mieszkaniec Jedlińska. Wtedy szkoła znajdowała się w jego domu. Po 16 latach Kurator Okręgu Naukowego Warszawskiego nominował na nauczyciela tej szkoły Karola Zieleniewskiego. Następnie uczył tu Michał Wereszczyński, później zaś Tomasz Barabasz, a po nim Paweł Jopkiewicz, Wincenty Przybyłowski, Stanisław Pytkowski i Szymon Wolski. W 1870 roku do szkoły chodziło 80 dzieci z Jedlińska i trzech okolicznych wsi: Woli Gutowskiej, Piaseczna i Lisowa. Za naukę dzieci włościanie płacili nauczycielowi 30 rubli rosyjskich i 50 kopiejek. W 1885 roku wybudowano nowy budynek szkolny – drewniany z jedną dużą salą szkolną i mieszkaniem dla nauczyciela. Nauka odbywała się w nim do wybuchu pożaru w 1890 roku. Pracę nad budową nowej szkoły rozpoczęto dopiero w 1927 roku. W nowym budynku były cztery sale lekcyjne, kancelaria i pokój nauczycielski, a dalsze dwie sale lekcyjne dobudowano w 1938 roku.

Podczas II wojny światowej Niemcy zajęli część szkoły, robiąc w jednej sali warsztat do remontu samochodów, w drugiej mieszkanie dla mechaników. Dzieci uczyły się na tajnych kompletach w prywatnych mieszkaniach, nawet w stodole u pana Salewskiego. W 1945 roku po zakończeniu wojny, kierownikiem szkoły została miejscowa nauczycielka Wacława Ziembicka. Budynek szkolny był zniszczony, toteż nauka odbywała się w pomieszczeniach wynajętych u miejscowej ludności. Remontem budynku szkolnego zajął się Komitet Rodzicielski i przy dużej pomocy ludności przywrócono szkole dawny wygląd. W latach 1952–1955 kierownictwo szkoły objęła Helena Jurkowska. Przez następne trzy lata kierownikiem był Edward Wrona. Od 1958 do 1972 roku szkołą kierował Kazimierz Foremniak. Wtedy przeprowadzono remont kapitalny istniejącej części i dobudowano 3 pomieszczenia, które przeznaczono na szatnię, umywalnię i bibliotekę. 1 września 1999 roku, na bazie ośmioletniej szkoły podstawowej, w Jedlińsku powstały sześcioklasowa szkoła podstawowa i trzyletnie gimnazjum. 31 sierpnia 2019 roku, w wyniku kolejnych zmian w systemie oświaty, gimnazjum zostało wygaszone.

W latach 2000–2002 trwała rozbudowa budynku szkolnego w Jedlińsku. Dobudowano 10 sal lekcyjnych, świetlicę, bibliotekę z czytelnią, szatnie i salę gimnastyczną o wymiarach 36×18 m z zapleczem dla potrzeb Publicznego Gimnazjum w Jedlińsku. Wyremontowano część starego budynku szkolnego i uzyskano dodatkowo pięć sal lekcyjnych oraz pokój nauczycielski dla gimnazjum.

Przy ulicy Marii Konopnickiej 2, znajduje się gmach, w którym mieści się Publiczna Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki.

Sport

W Jedlińsku mieści się Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji (boisko piłkarskie z 1950 roku z widownią na 2000 miejsc, w tym 150 siedzących, orlik, boisko do koszykówki, boisko do piłki siatkowej plażowej, korty tenisowe, domki kempingowe). Siedzibę ma tu Ludowy Klub Sportowy, założony w 1946 roku (jako Błyskawica Jedlińsk) i uczestniczący w regionalnych rozgrywkach piłkarskich[13]. Barwy klubu: niebiesko-granatowe[14].

Znane postacie z Jedlińska

Zobacz też

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 45945
  2. Wieś Jedlińsk w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-02-11] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 388 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
  5. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Opis parafii na stronie diecezji
  8. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 36-37.
  9. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  10. Księga Adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa; Annuaire da la Pologne (y Compris la V.L. de Dantzig), Warszawa 1930, s. 212 .
  11. Plac po synagodze | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2020-03-05] .
  12. Katarzyna M. Wiśniewska: Śmierć ścięta, czyli koniec karnawału, koniec zimy. wyborcza.pl, 2011-03-08. [dostęp 2011-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-25)].
  13. Ludowy Klub Sportowy Jedlińsk. 90minut.pl. [dostęp 2011-03-08].
  14. Historia klubu. [dostęp 2016-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)].

Linki zewnętrzne

  • Jedlińsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 16 .
  • Historia Żydów w Jedlińsku na portalu Wirtualny Sztetl
  • Archiwalne zdjęcia związane z miejscowością w bibliotece Polona
  • p
  • d
  • e
Gmina Jedlińsk
  • Siedziba gminy: Jedlińsk
Wsie
Kolonie
Osada
Przysiółki
Części wsi
  • Adaminów
  • Antoniów
  • Biały Ług
  • Bocianówka
  • Dębniak Lisowski
  • Franciszków
  • Górki
  • Górna Wieś
  • Grabina
  • Janki
  • Jedlanka
  • Klwaty-Dwór
  • Krucica Pierwsza
  • Poręby
  • Przytułki
  • Stara Wieś
  • Wydry
Osada wsi
  • Brody
Przysiółki wsi
  • Borki Lisowskie
  • Bród
  • Czarna Rola
  • Czekajów
  • Dąbrowa
  • Godzisz
  • Grabina
  • Gryzów
  • Herników
  • Huta Wierzchowska
  • Kępiny
  • Ludwinów
  • Ług
  • Malinów
  • Marcelów
  • Moczydło
  • Piaski
  • Sowie Góry
  • Wycisłówka
  • Wykrętek
  • Zapłocie
  • Zawietrak
  • Zielonka
  • Żabiniec
Część kolonii
  • Komorniki

Herb gminy Jedlińsk

  • p
  • d
  • e
  • Siedziba powiatu – Radom
Przynależność wojewódzka
  • gubernia radomska (1867–1915)
  • woj. kieleckie (II RP) (1919–39)
  • woj. kieleckie (1945–75)
Miasta
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Białobrzegi (1870–1954)
  • Bogusławice (do 1870)
  • Gębarzew (do 1954)
  • Gózd (od 1973)
  • Gzowice (do 1954)
  • Jastrzębia (od 1973)
  • Jedlanka (do 1870)
  • Jedlińsk (od 1870)
  • Jedlnia-Letnisko (od 1973)
  • Kowala (–Stępocina)
  • Kozłów (do 1954)
  • Kuczki (do 1954)
  • Mirów (do 1870)
  • Orońsko (do 1954)
  • Podgajek (do 1870)
  • Potworów (do 1954)
  • Przytyk (od 1870)
  • Radom (do 1954)
  • Radzanów (do 1954)
  • Rogów (1870–1954)
  • Skaryszew (Skaryszów) (od 1870)
  • (Stara) Błotnica (do 1954)
  • Stromiec (do 1954)
  • Sucha (do 1870)
  • Szydłowiec ( 1939–54)
  • Wielogóra (do 1954)
  • Wieniawa (do 1954)
  • Wierzbica (1870–1954)
  • Wolanów
  • Zakrzew (Zakrzów)
  • Zalesice (do 1954)
Gromady
(1954–72)
  • Barak (1954 )
  • Bardzice (1954–72)
  • Bartodzieje (1954–72)
  • Białobrzegi (1954–55 )
  • Bielicha (1954–61)
  • Bierwce (1954–72)
  • Błotnica (1954–55 )
  • Bobrek (1954–55 )
  • Brudnów (1954–55 )
  • Cerekiew (1954–72)
  • Chronów (1954 )
  • Czarna (1954–72)
  • Dąbrówka Nagórna (1954–59)
  • Długie (1954–55 )
  • Domaniów (1954–59)
  • Dzierzkówek (1954–68)
  • Gąsawy Rządowe (1954 )
  • Goryńska Wola (1954–61)
  • Goszczewice (1954–55 )
  • Gózd (1954–55 )
  • Gózd (1954–72)
  • Grabowa (1954–55 )
  • Groszowice (1954–72)
  • Grotki (1954–55 )
  • Grzmiąca (1954–55 )
  • Gzowice (1954–61)
  • Janiszpol (1954–72)
  • Jarosławice (1954–68)
  • Jastrząb (1954 )
  • Jastrzębia (1954–59)
  • Jastrzębia (1962–68)
  • Jaszowice (1954–59)
  • Jedlińsk (1954–72)
  • Jedlnia Letnisko (1954–57)
  • Kaszów (1954–61)
  • Klwatka (1954–72)
  • Kłonów (1954–72)
  • Kostrzyń (1954–55 )
  • Kowala (1954 → i ← 1956–72)
  • Kuczki (1954–59)
  • Lesiów (1954–72)
  • Ludwików (1954–59)
  • Łączany (1954–68 )
  • Majdów (1954 )
  • Maków (1954–72)
  • Mazowszany (1954–59)
  • Mirów (1954 )
  • Młodocin (1954 → i ← 1956–61)
  • Młodynie (1954–55 )
  • Mniszek (1954–72)
  • Modrzejowice (1954–72)
  • Niedarczów ( 1961–68)
  • Odechów (1954–72)
  • Orońsko (1954 )
  • Ostałówek (1954 )
  • Parznice (1954–72)
  • Pierzchnia (1954–55 )
  • Pogroszyn (1954 )
  • Polany (1954–61)
  • Potworów (1954–55 )
  • Przytyk (1954–72)
  • Radzanów (1954–55 )
  • Rajec Szlachecki (1954–72)
  • Rogów (1954 )
  • Ruda Wielka (1954 )
  • Sławno (1954–61)
  • Słupica (1954–68)
  • Stromiec (1954–55 )
  • Stromiec Podlesie (1954–55 )
  • Sucha (1954–55 )
  • Szczyty (1954–55 )
  • Śmiłów (1954 )
  • Taczów (1954–68)
  • Wałsnów (1954 )
  • Wieniawa (1954–55 )
  • Wierzbica (1954 )
  • Wir (1954–55 )
  • Witaszyn (1954–55 )
  • Wojciechów (1959–62)
  • Wola Gołębiowska (1954–68)
  • Wola Lipieniecka (1954 )
  • Wolanów (1954–72)
  • Wólka Klwatecka (1954–72)
  • Wrzeszczów (1954–72)
  • Wrzos (1954–72)
  • Wsola (1954–72)
  • Wysoka (1954 )
  • Zakrzew (1954–72)
  • Zawady (1954–61)
  • Zdziechów (1954 )
  • Żuków (1954–55 )
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).

Kontrola autorytatywna (wieś w Polsce):