Ketonuria : Zobacz też, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Ketonuria

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ketonuria, acetonuria, ketoaciduria – stan, gdy w moczu pojawiają się ciała ketonowe. W praktyce tym ketonem jest aceton, który dzięki charakterystycznemu zapachowi jest łatwo wyczuwalny w moczu w przypadku znacznego jego stężenia, czemu dodatkowo towarzyszy podwyższenie stężenia ketonów we krwi (tzw. ketonemia), która powoduje powstanie kwasicy metabolicznej, a sam aceton może być wyczuwany w powietrzu wydechowym.

Biochemicznie do nadmiaru ketonów w organizmie dochodzi, gdy acetylokoenzym A nie może zostać zutylizowany w cyklu Krebsa.

Natomiast klinicznie do nadmiaru produkcji ketonów dochodzi w 2 sytuacjach:

niemożności spalenia cukrów z powodu niedoboru insuliny do czego dochodzi w niewyrównanej cukrzycy
w przypadku nadmiernej β-oksydacji tłuszczów do czego może doprowadzić głód

U około 15% osób ketonuria występuje bez jakiejkolwiek przyczyny chorobowej. Inne rzadkie przyczyny ketonurii to glikozuria nerkowa, glikogenozy, dieta z niewielką zawartością węglowodanów lub dużą zawartością białka. Może się również pojawiać przejściowo w przypadku wymiotów lub gorączki.

Leczenie ketonurii jest objawowe, tzn. obowiązuje wyrównanie istniejących zaburzeń - wyrównanie poziomu glukozy, zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej, czy zapewnienie odpowiedniego bilansu kalorycznego.