Paolo Emilio Taviani
|
Data i miejsce urodzenia | 6 listopada 1912 Genua |
Data i miejsce śmierci | 18 czerwca 2001 Rzym |
Senator dożywotni |
Okres | od 1991 do 2001 |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Paolo Emilio Taviani (ur. 6 listopada 1912 w Genui, zm. 18 czerwca 2001 w Rzymie) – włoski polityk, wykładowca akademicki, wieloletni parlamentarzysta, wielokrotny minister w latach 50., 60. i 70., senator dożywotni, współtwórca powojennej chadecji.
Życiorys
Kształcił się w zakresie prawa, filozofii i nauk społecznych. Pracował jako profesor historii i doktryn gospodarczych w Genui. W okresie II wojny światowej służył jako kapitan wojsk artyleryjskich. Od 1943 uczestniczył we włoskim antyfaszystowskim ruchu oporu. Działał w nielegalnym komitecie wyzwolenia narodowego (Comitato di Liberazione Nazionale) w Ligurii. Brał udział w organizacji antyniemieckiego powstania w Genui, odbierając kapitulację od hitlerowskiej załogi tego miasta.
W 1946 został posłem do powołanej po II wojnie światowej konstytuanty (Assemblea Costituente della Repubblica Italiana), która działała do 1948. W tym samym roku po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych, w niższej izbie włoskiego parlamentu zasiadał nieprzerwanie do 1983 w ramach I, II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji[1].
Należał do założycieli reaktywowanej Chrześcijańskiej Demokracji. Od 1949 do 1950 pełnił funkcję jej lidera (sekretarza partii). Karierę rządową rozpoczynał jako podsekretarz stanu w resorcie spraw zagranicznych. Sprawował urząd ministra obrony w latach 1953–1958, w rządach na czele których stali Giuseppe Pella, Amintore Fanfani, Mario Scelba, Antonio Segni i Adone Zoli. Trzykrotnie zajmował stanowisko ministra spraw wewnętrznych: w latach 1962–1963 (premier Amintore Fanfani), w latach 1963–1968 (premier Aldo Moro) i w latach 1973–1974 (premier Mariano Rumor). W międzyczasie był również ministrem finansów, ministrem skarbu, ministrem ds. Mezzogiorno i ministrem budżetu. W ostatnim okresie kierowania przez niego MSW doszło do uaktywnienia się terrorystów z Czerwonych Brygad. Pojawiały się wobec niego oskarżenia o prowadzenie rozmów ze skrajną prawicą, jednocześnie jako minister doprowadził do delegalizacji neofaszystowskich grup Ordine Nuovo czy Avanguardia Nazionale.
W 1983 i 1987 był wybierany do Senatu IX i X kadencji. W trakcie tej ostatniej 1 czerwca 1991 prezydent Włoch Francesco Cossiga w uznaniu zasług powierzył mu godność dożywotniego senatora. Paolo Taviani kontynuował działalność w izbie wyższej także w XI, XII, XIII i XIV kadencji, tj. do czasu swojej śmierci[1].
Przypisy
- ↑ a b Paolo Emilio Taviani na stronie Senatu XIV kadencji. [dostęp 2011-02-11]. (wł.).
Bibliografia
- Philip Willan: Paolo Emilio Taviani. guardian.co.uk, 21 czerwca 2001. [dostęp 2011-02-11]. (ang.).
- Paolo Emilio Taviani. anpi.it, 25 lipca 2010. [dostęp 2011-02-11]. (wł.).
Piąty rząd Mariana Rumora (1974)
Czwarty rząd Mariana Rumora (1973–1974)
Drugi rząd Giulia Andreottiego (1972–1973)
Pierwszy rząd Giulia Andreottiego (1972)
Rząd Emilia Colombo (1970–1972)
W dniu powstania | |
---|
Późniejsi członkowie rządu | - Gioacchino Attaguile (DC)
|
---|
Trzeci rząd Mariana Rumora (1970)
W dniu powstania | |
---|
Późniejsi członkowie rządu | |
---|
Drugi rząd Mariana Rumora (1969–1970)
Pierwszy rząd Mariana Rumora (1968–1969)
Trzeci rząd Alda Moro (1966–1968)
Drugi rząd Alda Moro (1964–1966)
W dniu powstania | - Aldo Moro (DC)
- Pietro Nenni (PSI)
- Giuseppe Saragat (PSDI)
- Paolo Emilio Taviani (DC)
- Oronzo Reale (PRI)
- Giovanni Pieraccini (PSI)
- Roberto Tremelloni (PSDI)
- Emilio Colombo (DC)
- Giulio Andreotti (DC)
- Luigi Gui (DC)
- Giacomo Mancini (PSI)
- Mario Ferrari Aggradi (DC)
- Angelo Raffaele Jervolino (DC)
- Carlo Russo (DC)
- Giuseppe Medici (DC)
- Luigi Mariotti (PSI)
- Bernardo Mattarella (DC)
- Giovanni Spagnolli (DC)
- Giorgio Bo (DC)
- Umberto Delle Fave (DC)
- Achille Corona (PSI)
- Attilio Piccioni (DC)
- Giulio Pastore (DC)
- Giovanni Battista Scaglia (DC)
- Carlo Arnaudi (PSI)
- Luigi Preti (PSDI)
|
---|
Późniejsi członkowie rządu | |
---|
Pierwszy rząd Alda Moro (1963–1964)
W dniu powstania | - Aldo Moro (DC)
- Pietro Nenni (PSI)
- Giuseppe Saragat (PSDI)
- Paolo Emilio Taviani (DC)
- Oronzo Reale (PRI)
- Antonio Giolitti (PSI)
- Roberto Tremelloni (PSDI)
- Emilio Colombo (DC)
- Giulio Andreotti (DC)
- Luigi Gui (DC)
- Giovanni Pieraccini (PSI)
- Mario Ferrari Aggradi (DC)
- Angelo Raffaele Jervolino (DC)
- Carlo Russo (DC)
- Giuseppe Medici (DC)
- Giacomo Mancini (PSI)
- Bernardo Mattarella (DC)
- Giovanni Spagnolli (DC)
- Giorgio Bo (DC)
- Giacinto Bosco (DC)
- Achille Corona (PSI)
- Attilio Piccioni (DC)
- Giulio Pastore (DC)
- Umberto Delle Fave (DC)
- Carlo Arnaudi (PSI)
- Luigi Preti (PSDI)
|
---|
Czwarty rząd Amintore Fanfaniego (1962–1963)
W dniu powstania | - Amintore Fanfani (DC)
- Attilio Piccioni (DC)
- Antonio Segni (DC)
- Paolo Emilio Taviani (DC)
- Ugo La Malfa (PRI)
- Giuseppe Trabucchi (DC)
- Roberto Tremelloni (PSDI)
- Giacinto Bosco (DC)
- Giulio Andreotti (DC)
- Emilio Colombo (DC)
- Luigi Preti (PDSI)
- Mariano Rumor (DC)
- Fiorentino Sullo (DC)
- Virginio Bertinelli (PDSI)
- Bernardo Mattarella (DC)
- Cino Macrelli (PRI)
- Lorenzo Spallino (DC)
- Luigi Gui (DC)
- Giorgio Bo (DC)
- Angelo Raffaele Jervolino (DC)
- Alberto Folchi (DC)
- Giuseppe Medici (DC)
- Giulio Pastore (DC)
- Giuseppe Codacci Pisanelli (DC)
- Attilio Piccioni (DC)
|
---|
Późniejsi członkowie rządu | - Guido Corbellini (DC)
- Carlo Russo (DC)
|
---|
Trzeci rząd Amintore Fanfaniego (1960–1962)
Rząd Fernarda Tambroniego (1960)
Drugi rząd Antonia Segniego (1959–1960)
W dniu powstania | |
---|
Późniejsi członkowie rządu | |
---|
Rząd Adone Zoliego (1957–1958)
Pierwszy rząd Antonia Segniego (1955–1957)
W dniu powstania | |
---|
Późniejsi członkowie rządu | - Adone Zoli (DC)
- Giuseppe Medici (DC)
- Giuseppe Togni (DC)
|
---|
Rząd Maria Scelby (1954–1955)
W dniu powstania | - Mario Scelba (DC)
- Giuseppe Saragat (PSDI)
- Attilio Piccioni (DC)
- Ezio Vanoni (DC)
- Roberto Tremelloni (PSDI)
- Silvio Gava (DC)
- Michele De Pietro (DC)
- Paolo Emilio Taviani (DC)
- Bruno Villabruna (PLI)
- Mario Martinelli (DC)
- Giuseppe Medici (DC)
- Giuseppe Romita (PSDI)
- Ezio Vigorelli (PSDI)
- Bernardo Mattarella (DC)
- Fernando Tambroni (DC)
- Gennaro Cassiani (DC)
- Gaetano Martino (PLI)
- Umberto Tupini (DC)
- Pietro Campilli (DC)
- Raffaele De Caro (PLI)
- Giovanni Ponti (DC)
|
---|
Późniejsi członkowie rządu | |
---|
Pierwszy rząd Amintore Fanfaniego (1954)
W dniu powstania | - Amintore Fanfani (DC)
- Attilio Piccioni (DC)
- Giulio Andreotti (DC)
- Ezio Vanoni (DC)
- Adone Zoli (DC)
- Silvio Gava (DC)
- Michele De Pietro (DC)
- Paolo Emilio Taviani (DC)
- Salvatore Aldisio (DC)
- Giordano Dell'Amore (DC)
- Giuseppe Medici (DC)
- Umberto Merlin (DC)
- Luigi Gui (DC)
- Bernardo Mattarella (DC)
- Fernando Tambroni (DC)
- Gennaro Cassiani (DC)
- Egidio Tosato (DC)
- Umberto Tupini (DC)
- Pietro Campilli (DC)
|
---|
Rząd Giuseppe Pelli (1953–1954)
Ósmy rząd Alcidego De Gasperiego (1953)
W dniu powstania | - Alcide De Gasperi (DC)
- Attilio Piccioni (DC)
- Amintore Fanfani (DC)
- Giuseppe Pella (DC)
- Ezio Vanoni (DC)
- Guido Gonella (DC)
- Giuseppe Codacci Pisanelli (DC)
- Silvio Gava (DC)
- Paolo Emilio Taviani (DC)
- Rocco Salomone (DC)
- Giuseppe Spataro (DC)
- Leopoldo Rubinacci (DC)
- Giuseppe Togni (DC)
- Bernardo Mattarella (DC)
- Umberto Merlin (DC)
- Giuseppe Maria Bettiol (DC)
- Pietro Campilli (DC)
|
---|
Senatorowie dożywotni z mianowania | |
---|
Byli prezydenci Republiki Włoskiej | |
---|
- ISNI: 0000000116916548
- VIAF: 100183809
- LCCN: n83033474
- GND: 119294230
- BnF: 11926104c
- SUDOC: 027155986
- SBN: CFIV003758
- BNE: XX1648018
- NTA: 071250867
- CiNii: DA05419558
- Open Library: OL6184728A
- NUKAT: n94200291
- J9U: 987007268720805171
- PTBNP: 383542
- CANTIC: a12007663
- CONOR: 131429987