Raf Vallone : Życiorys, Wybrana filmografia, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Raf Vallone

Vallone w 1956 r.

Imię i nazwisko

Raffaele Vallone

Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1916
Tropea

Data i miejsce śmierci

31 października 2002
Rzym

Zawód

aktor

Współmałżonek

Elena Varzi
(1952-2002;
troje dzieci)

Lata aktywności

1942-2000

Multimedia w Wikimedia Commons

Raffaele Vallone (ur. 17 lutego 1916 w Tropei, zm. 31 października 2002 w Rzymie) – włoski aktor filmowy, wcześniej dziennikarz i piłkarz.

Życiorys

Urodził się w 1916 w miejscowości Tropea, położonej w Kalabrii. Jego ojciec był z zawodu prawnikiem. Młody Raffaele studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie w Turynie, podjął również pracę w kancelarii prawniczej swojego ojca. W latach 30. zajmował się profesjonalnie piłką nożną. Jego drużyna zdobyła Coppa Italia w sezonie 1935/1936.

Następnie Vallone pracował jako redaktor naczelny działu kulturalnego dziennika "L’Unità", która wkrótce stała się oficjalną gazetą Włoskiej Partii Komunistycznej. Pisywał również recenzje filmowe i teatralne do turyńskiego dziennika "La Stampa". Podczas II wojny światowej służył w komunistycznym ruchu oporu.

Po raz pierwszy pojawił się na ekranie jako marynarz w filmie Noi vivi (1942), ale sławę zyskał dzięki roli żołnierza rywalizującego o względy Silvany Mangano w cieszącym się olbrzymim powodzeniem filmie Gorzki ryż (1949) Giuseppe De Santisa. Zagrał również w kolejnych neorealistycznych filmach tego reżysera: Nie ma pokoju pod oliwkami (1950) i Rzym, godzina 11 (1952).

Od 1952 aż do śmierci był mężem aktorki Eleny Varzi, z którą miał troje dzieci. Dwoje z nich, Eleonora i Saverio Vallone, poszło w ślady ojca i zajmuje się aktorstwem.

W 2001 Vallone wydał swoją autobiografię pt. L'alfabeto della memoria (Alfabet pamięci). Zmarł w Rzymie 31 października 2002 w wieku 86 lat.