Berszad

Berszad
Бершадь
Ilustracja
Berszad, kaplica Moszyńskich.
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

berszadzki

Wysokość

171 m n.p.m.

Populacja (2019)
• liczba ludności


12 681[1]

Nr kierunkowy

+380 4352

Kod pocztowy

24400-24404

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Berszad”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Berszad”
Ziemia48°22′22″N 29°31′57″E/48,372778 29,532500
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Berszada
Mapa województwa bracławskiego z 1648 r. Miejscowość w południowej części mapy
Pałac Moszyńskich przed 1928

Berszad[2][3] (ukr. Бе́ршадь[4]) – miasto na Ukrainie, w obwodzie winnickim, siedziba władz rejonu berszadzkiego. Historycznie miasto leży na wschodnim Podolu.

Prywatne miasto szlacheckie położone w województwie bracławskim było w 1789 własnością Fryderyka Józefa Moszyńskiego[5].

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1459.

W bracławskiém województwie leżąca Berszada jest pamiątką poświęcenia się i cnót księcia Jerzego Zbaraskiego, jej dziedzica. Była obwarowana silnie, Turcy się jéj lękali. Prześladowało ich, jak wiémy, widmo kozackiej napaści, które obrażały i drażniły Stambuł więcej niż szkodziły. Zdawało się im, że z Berszady pochodzą te napady. Za staraniem księcia Zbaraskiego była silnie obwarowaną; w wojnach tatarskich nie była zdobyta. (...)[6]

W miejscowości istniał zamek[7]. W 1617 roku został zburzony na żądanie Turcji, na co zgodzono się w Traktacie w Buszy. W 1627 roku miasto Berszada należało do kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego[8]. W 1787 w Berszadzie stacjonował 5 Pułk Koronny Przedniej Straży.

W 1793 miejscowość została zajęta przez Rosję na skutek II rozbioru Polski. Pod zaborami siedziba gminy Berszada(inne języki) w powiecie olhopolskim guberni podolskiej. W pierwszej połowie XIX w. został wybudowany tu przez Piotra Moszyńskiego pałac w stylu florenckiego empire (klasycyzm). Przetrwał w niezmienionej postaci do początku XX w.[9] Z zespołu pałacowego zachowały się park i neogotycka kaplica pw. św. Stanisława, w której kryptach znajdują się groby Moszyńskich i Jurjewiczów. Kaplica zamieniona na cele świeckie w 1944 r., została zwrócona katolikom w 1991 r[10][11].

Po okresie zaborów Berszad nie powrócił do Polski i został częścią ZSRR. W latach 1941–1944 był okupowany przez Rumunię.

Miasto od 1966 roku[12].

W 1989 liczyło 14 134 mieszkańców[12][13].

W 2013 liczyło 13 160 mieszkańców[14].

Urodzeni w Berszadzie

Przypisy

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.12
  2. Berszada, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 154 .
  3. Berszad, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 114 .
  4. Nieoficjalny portal rejonu berszadzkiego
  5. Микола Крикун, Воєводства Правобережної України у XVI-XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 522.
  6. Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, na str. 539
  7. Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 35.
  8. Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych 2009, R. VIII, nr 1, s. 66.
  9. RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 30-33, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
  10. Antoni Urbański: Z czarnego szlaku i tamtych rubieży: zabytki polskie przepadłe na Podolu, Wołyniu, Ukrainie. Warszawa: 1928, s. 44.
  11. Na południowo-wschodnich rubieżach I Rzeczypospolitej (ciąg dalszy) | Słowo Polskie [online] [dostęp 2023-04-06]  (pol.).
  12. a b Бершадь // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.132
  13. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  14. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

Bibliografia

  • p
  • d
  • e
Dwory, pałace i zamki na Ukrainie
Obwód chmielnicki
dwory
pałace
zamki
Obwód czerkaski
dwory
pałace
zamki
Obwód czerniowiecki
pałace
zamki
Obwód dniepropetrowski
zamki
Obwód iwanofrankiwski
dwory
pałace
zamki
Obwód kijowski
dwory
  • Tomaszówka
pałace
zamki
Obwód lwowski
dwory
pałace
zamki
Obwód odeski
pałace
zamki
Obwód rówieński
dwory
pałace
zamki
Obwód sumski
zamki
Obwód tarnopolski
dwory
pałace
twierdze
zamki
Obwód winnicki
dwory
pałace
zamki
Obwód wołyński
dwory
pałace
zamki
Obwód zakarpacki
pałace
zamki
Obwód zaporoski
dwory
pałace
zamki
Obwód żytomierski
dwory
pałace
zamki
Autonomiczna Republika Krymu
pałace
zamki
  • p
  • d
  • e

Encyklopedia internetowa (miasto na Ukrainie):