Miropol
 Pałac Czapskich | |||||
| |||||
| Państwo |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | romanowski | ||||
| Wysokość | 243 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy | +380 4146 | ||||
| Kod pocztowy | 13033-13036 | ||||
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 50°06′27″N 27°42′21″E/50,107500 27,705833 | |||||
| |||||
 | Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Miropol |
Miropol (ukr. Миропіль, Myropil) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie romanowskim.
Historia
Prywatne miasto szlacheckie, położone w województwie kijowskim, w 1739 roku należało do klucza Cudnów Lubomirskich[2].
Dawny majątek Mariana Hutten-Czapskiego, powstańca, autora Historii konia, który wybudował pałac w stylu włoskim z czteroboczną wieżą i blankami. Przy pałacu mieściła się stadnina koni ras angielskiej i arabskiej[3].
16-17 maja 1863 roku – miejsce bitwy w czasie powstania styczniowego.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. W lutym 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w okolicy pałacu[4].
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu żytomierskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 439.
- ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 19281, s. 76.
- ↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1524 .
Linki zewnętrzne
- Miropol (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 496 .
- Miropol na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- p
- d
- e
Dwory, pałace i zamki na Ukrainie
