Piaski (miasto)

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.
Piaski
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Ruiny zboru kalwińskiego
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

świdnicki

Gmina

Piaski

Aglomeracja

lubelska

Prawa miejskie

1456–1870, 1993

Burmistrz

Michał Cholewa

Powierzchnia

8,43[1] km²

Populacja (31.12.2019)
• liczba ludności
• gęstość


2573[2]
305,2 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 81

Kod pocztowy

21-050

Tablice rejestracyjne

LSW

Położenie na mapie gminy Piaski
Mapa konturowa gminy Piaski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Piaski”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Piaski”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Piaski”
Położenie na mapie powiatu świdnickiego
Mapa konturowa powiatu świdnickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Piaski”
Ziemia51°08′03″N 22°50′41″E/51,134167 22,844722
TERC (TERYT)

0617034

SIMC

0389386

Urząd miejski
ul. Lubelska 77
21-050 Piaski
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Piaski (dawniej Piaski Luterskie lub Piaski Wielkie) – miasto w Polsce położone w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Piaski, położone nad rzeką Giełczew. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa lubelskiego. Stanowi część aglomeracji lubelskiej.

Miasto położone jest na Lubelszczyźnie (początkowo w ziemi sandomierskiej, a następnie w ziemi lubelskiej). Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Piaski liczyły 2573 mieszkańców[2].

Historia

Ruiny zboru kalwińskiego w Piaskach

W latach 1573–1642 w mieście istniał zbór ariański, którego pastorem był słynny Marcin Krowicki. W 1642 r., krótko po powołaniu na ministra zboru Andrzeja Wiszowatego, Adam Suchodolski zamknął zbór. W 1649 r. Suchodolski, kalwinista, wybudował kościół dla swojego wyznania. Pod patronatem Suchodolskich Piaski Wielkie, zwane wtedy Luterskimi wyrosły na centrum ewangelicyzmu w Lubelskiem. W 1783 r. patron Teodor Suchodolski wystawił nowy, murowany budynek kościoła, którego ruiny przetrwały do dzisiaj. Po sprzedaniu Piask przez rodzinę Suchodolskich, parafię kalwińską zlikwidowano w 1849 r.

W okresie I wojny światowej miasto zostało poważnie zniszczone. W zestawieniu opracowanym przez Henryka Wiercieńskiego podano liczbę 93 zniszczonych nieruchomości (z 259 istniejących), a w zestawieniu statystycznym Limanowskiego podana była zbliżona liczba zniszczonych nieruchomości: 90 na 266 (tj. 33,8%)[3]. Według relacji naocznego świadka (reportaż Siedleckiego Z ziemi lubelskiej): „Cała środkowa część miasta spalona; wypalone do dna domy piętrowe, stawiane z miejscowego kamienia; nawet z okien piwnicznych musiały się wydostać płomienie bo czarne i pokruszone ich obramowania. Cała główna ulica wygląda dziwnie przejrzyście, bo puste okna przepuszczają światło nieba, a przez wypalone bramy widać wskroś zrujnowanych domów głębokie szeregi takich samych ruin zajmujących ogromną przestrzeń”[3].

Do 1939 r. żyła w Piaskach duża społeczność żydowska. Podczas okupacji Niemcy utworzyli tutaj getto. Obok miejscowych Żydów byli w nim osiedlani Żydzi wypędzeni z Niemiec (w tym z Berlina, Monachium i Szczecina), a także z Lublina, Krakowa oraz Protektoratu Czech i Moraw. Przez getto w Piaskach przeszło łącznie około 11 tys. osób. Niemal wszystkie zmarły na skutek głodu i chorób lub zostały zgładzone w obozach śmierci w Bełżcu i Sobiborze[4][5].

 Osobny artykuł: Getto w Piaskach.

Kościół został spalony w okresie II wojny światowej – w wyniku odbudowy utracił cechy stylowe.

Do lat 80. XX w. w Piaskach odbywały się znane w całym regionie, cotygodniowe targi końskie. Obecnie odbywają się w każdą środę. Miejscowość jest również znana z tzw. flaków piaseckich – jest to specjalny przepis przyrządzania flaków. Obecnie podawane w kilku restauracjach.

Położenie

Piaski – główna ulica

Publiczny transport zbiorowy

Piaski posiadają bezpośrednie połączenia autobusowe z Lublinem, Warszawą, Krasnymstawem, Żółkiewką, Chełmem, Zamościem, Hrubieszowem i in. Obsługiwane są przez PKS Wschód oraz firmy prywatne.

Szkolnictwo

  • Przedszkola: Miejsko-Gminne Przedszkole
  • Szkoły podstawowe: Szkoła Podstawowa im. Mikołaja Kopernika
  • Gimnazja: Gimnazjum im. Antoniego Norberta Patka
  • Szkoły średnie: Zespół Szkół

Kultura

W mieście znajduje się centrum kultury, mieszczące się przy ul. Lubelskiej 22. Jego pomieszczenia zajmują między innymi sala kinowa, siłownia oraz Miejska Biblioteka Publiczna[6].

Sport

  • Klub sportowy LKS Piaskovia Piaski
  • UKS Piaski – klub przy szkole podstawowej

Na terenie miasta jest jeden stadion piłkarski, zmodernizowany w związku z wymaganiami stawianymi przed drużynami biorącymi udział w rozgrywkach ligi okręgowej.

Demografia

  • Piramida wieku mieszkańców Piask w 2014 roku[7].


Transport

Zabytki

Kościół parafialny Podwyższenia Krzyża Świętego w Piaskach z barokową dzwonnicą

Inne obiekty

Wspólnoty wyznaniowe

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. GUS. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym. Stan w dn. 2022-01-01. Format XLSX tabl. 22
  2. a b Wyniki badań bieżących – Baza Demografia – Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-19] .
  3. a b Straty i zniszczenia poniesione w zabytkach nieruchomych w okresie i wojny światowej na obszarze województwa lubelskiego (w jego aktualnych granicach) – pdf [online], docplayer.pl [dostęp 2019-12-17] .
  4. Martin Dean, Mel Hecker: Encyclopedia of Camps and Ghettos, 1933–1945. T. II: Ghettos in German-Occupied Eastern Europe. Cz. A. Bloomington and Indianapolis: United States Holocaust Memorial Museum and Indiana University Press, 2012, s. 696–698. ISBN 978-0-253-00202-0. (ang.).
  5. Robert Kuwałek: Getta tranzytowe w dystrykcie lubelskim. W: Dariusz Libionka (red.): Akcja Reinhardt. Zagłada Żydów w Generalnym Gubernatorstwie. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2004, s. 138–160. ISBN 83-89078-68-6.
  6. MBP Piaski.
  7. Piaski w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  8. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2019-11-23] .

Linki zewnętrzne

  • Strona miasta
  • Piaski (54), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 51 .
  • p
  • d
  • e
Gmina Piaski
  • Siedziba gminy: Piaski
Miasto
  • Piaski
Wsie
Kolonie
Części wsi
  • Wierzchowiska Drugie
  • Wierzchowiska Pierwsze

Herb gminy

  • p
  • d
  • e
Powiat świdnicki (województwo lubelskie)
Miasta
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
  • Piaski
Gminy wiejskie
  • Mełgiew
  • Rybczewice
  • Trawniki

Herb powiatu świdnickiego

  • p
  • d
  • e
Powiat lubelski (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Bełżyce (1867–1954)
  • Biskupice (1867–70)
  • Brzeziny ( 1914–54)
  • Bychawa (1867–1954)
  • Bystrzejowice (1867–1874)
  • Chodel (1870–1954)
  • Głusk (do 1870 i 1973–75)
  • Jastków (1867–1954 i 1973–75)
  • Jaszczów (1870–1954)
  • Konopnica (1867–1954 i 1973–75)
  • Krzczonów (1867–1954)
  • Łęczna (od 1973)
  • Łuszczów (1867–74)
  • Mełgiew (1867–1954 i 1973–75)
  • Milejów (1973–75)
  • Niedrzwica (1867–1954)
  • Niemce (1973–75)
  • Palikije (1867–74)
  • Piaski (1867–1954 i 1973–75)
  • Piotrków (1867–1954)
  • Piotrowice (1874–1954)
  • Puchaczów (1973–75)
  • Ratoszyn (1867–1870)
  • Sławin (1867–70)
  • Strzyżewice (1867–74)
  • Tatary (1867–74)
  • Tomaszowice (1867–7?)
  • Trawniki (1973–75)
  • Tuszów (1867–74)
  • Wojciechów (1874–1954)
  • Wólka (Tatarska) (1874–1954 i 1973–75)
  • Zemborzyce (1870–1954)
Gromady
(1954–72)
  • Adampol (1954)
  • Babin (1954–55 )
  • Bełżyce (1954–55 )
  • Białka (1954–68)
  • Biskupice (1954–72)
  • Borzechów (1954–55 )
  • Brzezice (1954–59)
  • Bychawa (1954–55 )
  • Bychawka (1954–55 )
  • Chmiel (1954–55 )
  • Chmielnik (1954–55 )
  • Chodel (1954–55 )
  • Ciechanki (1954–72)
  • Ciecierzyn ( 1956–72)
  • Czechów (1954–58)
  • Dąbrowica (1954–68)
  • Dorohucza (1958)
  • Gałęzów (1954–55 )
  • Gardzienice (1954–59)
  • Głusk (1954–72)
  • Jabłonna (1954–55 )
  • Jakubowice (1954–59)
  • Janowice (1954–59)
  • Jastków (1954–72)
  • Jaszczów (1954–59)
  • Józefów (1954–59)
  • Kawęczyn (1954–72)
  • Kiełczewice Maryjskie (1954–55 )
  • Konopnica (1954–72)
  • Kosarzew Górny (1954–55 )
  • Kozice Dolne (1954–72)
  • Krasienin ( 1956–72)
  • Krępiec (1954–72)
  • Krężnica Okrągła (1954–55 )
  • Krzczonów (1954–55 )
  • Krzesimów (1954–59)
  • Łęczna (1960–72)
  • Łopiennik (1954–55 )
  • Ługów (1954–61)
  • Łuszczów (1954–72)
  • Malinówka (1954–59)
  • Mełgiew (1954–72)
  • Mętów (1954–59)
  • Milejów (1954–72)
  • Motycz (1954–61)
  • Niedrzwica Duża (1954–55 )
  • Niedrzwica Kościelna (1954–55 )
  • Olszowiec (1954–55 )
  • Palikije (1954–55 )
  • Piaski (1954–72)
  • Piotrków (1954–55 )
  • Piotrowice (1954–55 )
  • Puchaczów (1954–72)
  • Radawiec Duży (1954–55 → i ←1969)
  • Ratoszyn (1954–55 )
  • Rury Wizytkowskie (1954–58)
  • Skrzynice (1954–55 )
  • Skrzyniec (1954–55 )
  • Sobianowice (1954–59)
  • Starawieś ( 1959)
  • Strzeszkowice Duże (1954–55 )
  • Strzyżewice (1954–55 )
  • Tomaszowice (1954–72)
  • Trawniki (1954–72)
  • Wilczopole (1954–61)
  • Wojciechów (1954–55 )
  • Wola Sławińska (1954–59)
  • Wólka (1954–72)
  • Zadębie (1954–58)
  • Zemborzyce (1954–72)
  • Zofiówka (1954–59)
  • Żabia Wola (1954–55 )
  • Żuków (1954–59 )
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).

  • GND: 4076085-6
  • J9U: 987007270835305171